Συμπαράταξη Ελπίδας: τι λιμάνι ταιριάζει στο Καμάρι;

Ας συζητήσουμε για την Κέφαλο.

Αφορμή είναι η συζήτηση στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο Κω, του θέματος της μελέτης βελτίωσης και επέκτασης του λιμανιού στο Καμάρι.

Οι φερόμενοι ως σίγουροι δήμαρχοι, νυν και τέως, με ισχυρές προσβάσεις στην Κέφαλο, μιλούν για μια νέα μαρίνα που θα φέρει: σκαφάτους τουρίστες, πελάτες στα παραλιακά μαγαζιά που υποφέρουν, θέσεις εργασίας, χρήμα, ανάπτυξη, εν τέλει διέξοδο από το τέλμα.

Ας το δούμε.

Α. Άραγε μετά από τουλάχιστον 2 χρόνια για τις Μελέτες, με την οικονομική κατάσταση της χώρας μας μπορεί να χρηματοδοτηθεί από το δημόσιο ένα τέτοιο έργο; Η απάντηση είναι: ΟΧΙ. Το έργο αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την παραχώρηση της εκμετάλλευσης του σε ιδιώτες, με τα περιβόητα ΣΔΙΤ. Επομένως οι Κεφαλιανοί πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν θα δώσουν μόνο την λιμενική εγκατάσταση αλλά και τον αναγκαίο χώρο γης για τις ανάλογες υποστηρικτικές εγκαταστάσεις και το εμπορικό τμήμα της επένδυσης. Η ''γλυκιά προσμονή'' κερδών δεν θα είναι με όρους δημοτικής φιλο-λαϊκής εκμετάλλευσης. Ερωτούμε λοιπόν τους κ.κ. αγιοβασίληδες: αφού υπόσχεστε ένα τέτοιο έργο, προσδιορίστε με ποιο τρόπο θα το εκτελέσετε και προδιαγράψτε με ακρίβεια τα οφέλη για την τοπική κοινωνία. Αλλά μην ξεχάσετε και τα αρνητικά! Δηλ. τις συνέπειες της ύπαρξης μιας μεγάλης μονοπωλιακής επιχείρησης τουρισμού δίπλα στις μικρομάγαζα και προτείνετε μέτρα προστασίας τους! Τα αισθητικά και περιβαλλοντικά δεν σας απασχόλησαν και δεν σας ενδιαφέρουν.

Β. Πολλές φορές πάμε στην Παναγιά την Παλατιανή. Καθόμαστε, παρατηρούμε, σκεφτόμαστε. Η θέα προς την καλδέρα της Κεφάλου είναι μοναδική. Ο χώρος της βυζαντινής βασιλικής υπέροχος. Οι μισογκρεμισμένες λιθοδομές μας παραπέμπουν σε σπουδαίους μαστόρους. Τα υπέρθυρα λες και αιωρούνται. Ο συνδυασμός και η αναλογία πέτρας, κεραμιδιού και ασβεστοκονιάματος παραπέμπουν σε κεντήματα λεπτεπίλεπτης αιγαιοπελαγίτικης τεχνικής. Ασήμαντα μας φαίνονται τα πλαστικά και τα σκουπίδια που ...κηλιδώνουν το μνημείο... Κοιτάζουμε προς το νησάκι του Αι Νικόλα. Φανταζόμαστε το χώρο του λιμανιού με την επέκταση του λιμενοβραχίονα. Πιο πολύ σκεφτόμαστε τον μετασχηματισμό του σε Μαρίνα. Γεμάτη σκάφη, κατάρτια, ανυψωτικά μηχανήματα, σταθμευμένα λεωφορεία, κτήρια, μπετόν, κάγκελα, περιφράξεις κλπ. Το ερώτημα είναι αυθόρμητο: δεν υπήρχε αλλού χώρος να γίνουν αυτά; Γιατί αυτό το μοναδικής φυσικής ομορφιάς τοπίο να τραυματιστεί; Γιατί να αλλάξει; Γιατί να μην προστατευτεί; Γιατί να χαθεί; Γιατί καταστρέφουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα; Θεέ μου! γιατί τόση τυφλότητα στις μέρες μας; Δεν αντιλαμβάνονται ότι το λιμάνι που υπάρχει σήμερα, δημιουργεί ήδη δύσκολα προβλήματα; Ότι επιβαρύνει το τοπίο; Ότι μια επέκταση θα κάνει πιο δύσκολη την κατάσταση; Μα θα πείτε: οι ανάγκες που υπάρχουν; Οι ψαράδες μας; Τα τουριστικά; Τα στρατιωτικά; Τα εμπορικά;

Γ. Ναι! όλα αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν. Υπάρχουν πολλές ελαφρές κατασκευές που απαντούν ΑΜΕΣΑ στα αιτήματα. Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε το περιβάλλον και την φύση της περιοχής. Δεν πρέπει να αποφασίσουμε με βάση μόνο την πολιτική σκοπιμότητα των κ.κ. νυν και πρώην. Πρέπει να επιλέξουμε το καλύτερο. Πριν να ξοδευτούν χρήματα για μια μελέτη που θα προτείνει επιφάνειες μπετόν και θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη καταστροφή στο Καμάρι και στη Κέφαλο, θα πρέπει να απαντηθεί: Τι λιμάνι ταιριάζει στο Καμάρι; Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα που δυστυχώς αγνοείται.
Αν θέλουμε να κάνουμε Εμπορικό Λιμάνι, ή Μαρίνα μπορούμε να επιλέξουμε μια θέση λίγο πιο έξω από την Καλδέρα! Τα έχουμε πεί (Γουρνιά). Να πάρουμε τις εγκρίσεις. Να βάλουμε όρους. Να καθορίσουμε διαδικασίες. Να δούμε την λύση της κατασκευής μέσω των ΣΔΙΤ, αλλά διασφαλίζοντας το τοπικό συμφέρον και συνδυάζοντας το με το επιχειρηματικό, σε μια λογική βάση! Να το πολιτικό ζήτημα!

Δ. Για το Καμάρι και την Κέφαλο, η διέξοδος είναι να αναπτύξει μια δική της ταυτότητα στηριζόμενη στον υπέροχο φυσικό της χώρο, στον τοπικό της πολιτισμό, στην δική της παραγωγική ικανότητα και την δική της διατροφική κουλτούρα. Σχέδια πόλης με υψηλά πολεοδομικά στάνταρτ και ήπιες μορφές τουριστικής ανάπτυξης, αποκλείοντας τον μαζικό τουρισμό που επικρατεί στο υπόλοιπο νησί, κατι που φθίνει παγκοσμίως. Αυτός είναι ο πιο λογικός δρόμος. Αυτό προτείνουμε!

Για την Σ.Ε. Νίκος Μυλωνάς