Δημήτρης Τριπολίτης: για πρώτη φορά ήμουν μόνος

γράφει ο κ. Δημήτρης Τριπολίτης

Για μια ακόμη φορά με αξίωσε ο Θεός, να παραστώ στις εκδηλώσεις για την επέτειο της απελευθέρωσης των νησιών μας, ως πρόεδρος του Συνδέσμου Εθελοντών Παλαιών Πολεμιστών, Ριμινιτών, Ιερολοχιτών και Αντιστασιακών 1940-45 Κω.

Στην Δοξολογία, στον Μητροπολιτικό Ναό του Α. Νικολάου, παρατηρήσαμε με κάποια πικρία ότι στην ομιλία που έγινε για στην ιστορική διαδρομή της Δωδεκανήσου, απουσίαζε, μάλλον από παράληψη,  η αναφορά στα γεγονότα που ζήσαμε στην Μέση Ανατολή, Ελ Αλαμέιν και Παλαιστίνη, στο Ρίμινι και στον Ιερό Λόχο. Θα έπρεπε ίσως μαζί με την τιμητική αναφορά σε τόσα και τόσα γεγονότα όπως στο ΕΜΠΑ, να μην ξεχνιούνται κι αυτά.

Στην συνέχεια πήγαμε στην παρέλαση.

Για πρώτη φορά ήμουν μόνος. Θυμήθηκα, πόσες φορές παρελάσαμε πρώτοι στην σειρά, όλοι μαζί, τα μέλη του συνδέσμου μας, όσοι συμμετείχαμε στα τότε ιστορικά γεγονότα (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο). Μας τιμούσε ο κόσμος με το θερμό χειροκρότημα του, όταν με την σημαία του συνδέσμου μας και τα παράσημα μας βαδίζαμε υπερήφανοι, στην Λεωφόρο Β. Γεωργίου!

Ο χρόνος κυλά. Για μας τώρα υπάρχουν λίγα καθίσματα απέναντι από το κιόσκι των επισήμων, όπου καθόμαστε και παρακολουθούμε την παρέλαση.
Εκεί κάθισα παρακολουθώντας. Ήμουν μόνος. Οι λίγοι σύντροφοι μας που είναι στην ζωή, ήταν δυστυχώς ή στο κρεβάτι του πόνου ή των θλίψεων μια που η ζωή μας δεν σταματά να μας επιφυλάσσει τα δεινά της. Ευτυχώς που ήρθε ο κι Ευθύμιος Τρακόσσας (χωρίς τα παράσημα του λόγω του θανάτου του παιδιού του).

Από καιρό δεν μπορούμε πια να συμμετέχουμε στην παρέλαση ανεμίζοντας το εθνικό μας σύμβολο. Αισθανόμαστε αδύναμοι. Όταν άρχισε το ψιχάλισμα κατευθύνθηκα στο κιόσκι των επισήμων για να αποφύγω την βροχή. Αλλά και γιατί δεν ήθελα να φύγω από την εθνική εκδήλωση και να μην την παρακολουθήσω για πρώτη φορά. Πλησίασα το κιόσκι των επισήμων και με συγκινησία είδα τους στρατιωτικούς που ήταν εκεί, ο ένας μετά τον άλλο, να σηκώνονται όρθιοι και να μου παραχωρούν την θέση τους!
Τους ευχαριστώ. Τους ευχαριστούμε.
Είναι δείγμα ήθους και ηθικής του στρατού μας.
Δεν σεβάστηκαν μόνο την ηλικία μου αλλά και τον θεσμό της Αντίστασης, του αγώνα για την Ελευθερία μας. Την ιστορία που εκπροσωπείται από μας, του τελευταίους Παλαιούς Εθελοντές Πολεμιστές.

Τους ευχαριστούμε και τους ευχόμαστε να είναι ΑΞΙΟΙ.
Ευχαριστούμε και το Λύκειο Ελληνίδων Κω που αντί ημών επάξια παρελαζει με το ιερό μας λάβαρο στις ετήσιες εθνικές γιορτές των τελευταίων ετών.

Με συγκίνηση
Δημήτρης Τριπολιτης