Ιωάννα Ρούφα: για τα ΑμΕΑ

Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας αξιολογείται από το πώς αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με διαφορετικότητα. Χιλιοειπωμένες εκφράσεις όπως: ίσες ευκαιρίες, προσβασιμότητα, άρση κοινωνικού αποκλεισμού, ομαλή ένταξη, κοινωνική ευαισθησία, ισονομία κ.λ.π. κ.λ.π.. Ακολουθούν το στίγμα, την ειδική ανάγκη, την αντιμετώπιση που ενέχει την έννοια της κατηγοριοποίησης και της ειδικής συμπεριφοράς. Αν αυτή δε εκπορεύεται από συναισθήματα τύπου αγάπης ή οίκτου μπορεί να είναι η απαρχή μιας μορφής παθητικού, ακούσιου ή μήπως και συνειδητού ρατσισμού.

Η Ε.Σ.Α.Μ.Ε.Α. πραγματοποίησε στις 3 Δεκεμβρίου Πανελλαδικό Παν-Αναπηρικό συλλαλητήριο με σκοπό τη λήψη άμεσων μέτρων πολιτικών και θεσμικών παρεμβάσεων για την προστασία των ατόμων με αναπηρία. Πρόκειται για ένα συλλαλητήριο αξιοπρέπειας και μαχητικότητας και συμπίπτει (;) με την αγωνία, που αφορά το σύνολο των εργαζομένων μπροστά στην εφαρμογή των - καταστροφικών για τη ζωή όλων μας - μέτρων του περιβόητου μνημονίου.

Το παν – αναπηρικό κίνημα πρέπει να συνδεθεί με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό κίνημα όλων των εργαζομένων, αφυπνίζοντας το ευνουχισμένο συνδικαλιστικό κίνημα, μπροστά στην κατάρρευση των προνοιακών παροχών και υπηρεσιών αλλά και την εξαθλίωση στην οποία οδηγείται το σύνολο των λεγόμενων «ευπαθών» ομάδων.

Κατά τη γνώμη μου, η ίδια η καθιέρωση της εθνικής ημέρας των ατόμων με αναπηρία αποτελεί άλλοθι, εμπαιγμό και σήμα κατατεθέν των διακρίσεων, της απόρριψης και του αποκλεισμού των κοινωνικών ομάδων στις οποίες αναφέρεται.

Το συλλαλητήριο πρέπει να αποτελέσει όχι μια επετειακή εκδήλωση αλλά την αρχή αγώνων. Ο αγώνας των ΑΜΕΑ είναι αγώνας όλης της κοινωνίας, γιατί αφορά στο σύνολό του το κοινωνικο-πολιτικό σύστημα και όσο αυτό οι κοινωνίες δεν το αντιλαμβάνονται θα παραμένουν ανάλγητες. Η΄ μήπως ανάπηρες ;

Με τιμή και σεβασμό,
Ρουφα Ιωάννα