Τετάρτη, ακούγοντας Star Gazer by Celuta Red
Η αυλή καταβρεγμένη με τη μάνικα και τα πόδια ξεγυμνωμένα να δέχονται κάτι από το καλοκαίρι.
Σου γράφω βιαστικά ετούτες τις λέξεις μην και τις ξεχάσω, σαν ραβασάκι πάνω σε μια τσαλακωμένη και ξεχασμένη απόδειξη στο παλτό. Ώστε να θυμάμαι το εδώ όταν βρίσκομαι στο εκεί.
Με τη μουσική στο repeat, εδώ θα με βρίσκεις. Ραντεβού στην πλατεία, πίσω από το άγαλμα.
ν.κ.
Η αυλή καταβρεγμένη με τη μάνικα και τα πόδια ξεγυμνωμένα να δέχονται κάτι από το καλοκαίρι.
Μπορεί να μη χιονίζει έξω, μα η χιονοστιβάδα η εσωτερική κυλάει με μέγιστη ταχύτητα.
Οι γέφυρες, οι δρόμοι, η κουπαστή του μπαλκονιού, το πόμολο του συρταριού και τόσα άλλα που καταλήγουν κάπου. Ξεκάθαρα βλέπω την αρχή και το τέλος τους.
Το ύφασμα του καλοκαιρινού φορέματος έλιωσε, σαν φθινοπωρινό φύλλο πάνω στο χώμα. Έτσι και η προσδοκία και η αυταπάτη της μαζί.