Αντίμετρα

 -γράφει ο Σπύρος Α. Γεωργίου-

Σημείωμα για τα Δημοσιονομικά πράγματα

«Δημοσιονομία: ο κλάδος που ασχολείται με τη συστηματική μελέτη των δημοσίων οικονομικών και συγκεκριμένα με την εξεύρεση τρόπων και μεθόδων για την καλύτερη δυνατή διαχείριση των οικονομικών του κράτους.»

«Δημοσιονομική πολιτική είναι οι αποφάσεις που λαμβάνονται και οι ενέργειες που γίνονται (σχετικά με τα έσοδα και τις δαπάνες) ώστε να επιτευχθούν οι οικονομικοί στόχοι του κράτους».

Οι σύντομοι κι απλοί αυτοί ορισμοί φανερώνουν ότι τα λεγόμενα δημοσιονομικά θέματα ή προβλήματα εντοπίζονται στα πεδία: Έσοδα και Δαπάνες. Με άλλα λόγια, το ζήτημα έγκειται στο να μην ξεπερνούν οι δαπάνες τα έσοδα γιατί αλλιώς θα προκύπτουν ελλείμματα-τα οποία ίσως να χρειαστεί να καλυφθούν με δανεισμούς-που σημαίνουν χρέη.

Κανείς δεν κομίζει κάτι νέο αν επισημάνει ότι στην περίπτωση της χώρας μας , τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έγινε όπως θα ‘πρεπε. Όλα έγιναν εντελώς «κακά, στραβά και ανάποδα» (με άμεση ευθύνη των εκάστοτε διαχειριστών των πολιτικών πραγμάτων) κι έτσι, τώρα, μας καλούν σε έναν (χωρίς τέλος;) οδυνηρό αγώνα επιβίωσης .

Σε αυτή την κρίσιμη - οριακή - φάση λέγονται πολλά και γίνονται ακόμη περισσότερα ∙ ή πιο λακωνικά: συνέχεια, θυσιάζονται αγαθά και εξουθενώνονται πρόσωπα. Ατέλειωτη η λίστα των εξοντωτικών μέτρων που θεσπίζονται σε βάρος των εργαζομένων-των συνταξιούχων, που αντιμετωπίζονται ως τα «συνήθη υποζύγια».

Ανεξάντλητη η κυνικότητα, απίστευτη η ευκολία και απρόσμενη η ταχύτητα με την οποία (οι ντόπιοι και ξένοι διαχειριστές της κρίσης) αποσυνθέτουν τα κάθε λογής δικαιώματα των πολιτών.

Χαριστική βολή μπορεί να θεωρηθεί το πρόσφατο πακέτο (Μάϊος 2011) των φορολογικών μέτρων που εξαγγέλθηκε. Μέτρα τρόμου που κατάφωρα αποδεικνύουν ότι (και πάλι) επιλέχθηκε το πεδίο των Εσόδων για να καλυφθούν οι ποικίλες οικονομικές αποκλίσεις ∙ και πάλι, με απλά λόγια, επιλέχθηκε η εισπρακτική τακτική και όχι η πολιτική της απάλειψης των δαπανών - από πλευράς του κράτους.

Πώς όμως να συμφωνήσει κάποιος σε αυτή την τακτική; Πώς να ανεχτεί αυτή την εισπρακτική λογική - όταν θα μπορούσε λόγου χάριν να προτάξει συγκεκριμένα αντίμετρα που εστιάζουν στις Δαπάνες. Και αν χαρακτηριστούν ριζοσπαστικά αυτά τα αντίμετρα τότε πώς θα πρέπει να χαρακτηριστούν τα εξαγγελθέντα μέτρα φορολογικής λαίλαπας - που προοιωνίζονται την εξαθλίωση των πολιτών και την έμπρακτη καταπάτηση κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης;

13 αντίμετρα Δαπανών - στα μέτρα Εσόδων:  

- Άμεση διακοπή όλων των δαπανών που αφορούν σε νέες παραγγελίες ή/ και νέες αγορές- σχετικές με εξοπλιστικά προγράμματα.

- Άμεση διακοπή κάθε επιχορήγησης από το Κράτος προς την Εκκλησία.

- Άμεση διακοπή κάθε μορφής χρηματοδότησης σε όλα τα Κόμματα και τις κάθε λογής Οργανώσεις (π.χ. σύλλογοι, ΜΚΟ) από το Κράτος.

- Άμεση διακοπή των δαπανών που αφορούν στις αμοιβές φρουρών- ειδικών φρουρών-αστυνομικών-δικυκλιστών κ. α. που έχουν ως ρόλο τους τη φύλαξη πολιτικών προσώπων, κομματικών εκπροσώπων καθώς και εκπροσώπων του Τύπου και του επιχειρηματικού κόσμου.

- Άμεση διακοπή όλων των δαπανών που αφορούν σε κάθε είδους μετακινήσεις- μεταφορές του πολιτικού προσωπικού, εντός κι εκτός επικράτειας, με ειδικά οχήματα- ειδικές πτήσεις με αεροσκάφη κ .α.

- Άμεση διακοπή κάθε είδους δαπανών που αφορούν σε κάθε λογής διακοσμητικού τύπου αλλαγές-ανακαινίσεις- επιδιορθώσεις κ.α. οργανισμών, τόσο του στενού όσο και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

- Άμεση διακοπή της λειτουργίας εκείνων των οργανισμών, του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που κατά περίπτωση και διαπιστωμένα δύνανται να συνενωθούν ή/και να συγχωνευθούν ( χωρίς όμως να θίγονται οι υπηρεσίες που συνδέονται με το Κράτος Πρόνοιας).

- Κάθετη περικοπή της δαπάνης που αφορά στις αποζημιώσεις και τις αμοιβές του πολιτικού προσωπικού & των υπαλλήλων της Βουλής (αντίστοιχα)- με μέγιστο όριό τους το επίπεδο της ανώτατης πλήρους σύνταξης που έχει οριστεί για τους δημοσίους εκπαιδευτικούς*.

- Κάθετη περικοπή στις αμοιβές όλων των υψηλόβαθμων στελεχών, σε όλους τους οργανισμούς του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα - με μέγιστο όριό τους το επίπεδο της ανώτατης πλήρους σύνταξης που έχει οριστεί για τους δημοσίους εκπαιδευτικούς*.

- Κάθετη περικοπή κάθε λογής ειδικών ή ιδιότυπων επιδομάτων που αφορούν σε υψηλόμισθους υπαλλήλους του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, ώστε το μέγιστο όριο της αμοιβής τους (συνολικά) να μην υπερβαίνει το επίπεδο της ανώτατης πλήρους σύνταξης που έχει οριστεί για τους δημοσίους εκπαιδευτικούς*.

- Κάθετη περικοπή των υψηλών συντάξεων - στο στενό κι ευρύτερο δημόσιο τομέα (ώστε να μην υπερβαίνουν το επίπεδο που ορίσαμε).

- Αξιολόγηση/ κούρεμα όλων των προνομιακού τύπου συντάξεων, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα & διακοπή όσων κρίνονται ψευδείς. .Αξιολόγηση/ κούρεμα των δαπανών που συνδέονται με τις προμήθειες και τα ποικίλα έργα στο δημόσιο τομέα.

*(Παράδειγμα δημοσίων υπαλλήλων με πολύ χαμηλές αμοιβές) (Από τα παραπάνω εξαιρούνται οι Δικαστικοί Λειτουργοί- για λόγους ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης)

Ας είμαστε ειλικρινείς- σε αυτή την κρίσιμη φάση που βιώνουμε:

Ο «μεγάλος ασθενής» στη χώρα μας είναι ο δημόσιος τομέας.

Ασθενεί επειδή είναι -υπέρ το δέον- δαπανηρός. (Και)

Είναι δαπανηρός με κύρια ευθύνη των πολιτικά ιθυνόντων. (Άρα)

Η άμεση συρρίκνωση των δαπανών του είναι επιτακτική ανάγκη.

 

Ωστόσο πρωτεύουσας σημασίας θέμα είναι η εργασιακή απασχόληση:

Χρειάζεται, καταρχήν, να αποκλειστεί η λογική των απολύσεων. (Και)

Να σχεδιαστούν, στρατηγικά, οι μετατάξεις προσωπικού. (Επειδή)

Οι εργαζόμενοι ,του δημοσίου, δεν πρέπει να θυσιαστούν αλόγιστα.

 

Είναι επιτακτική ανάγκη η αναδιάρθρωση του δημοσίου τομέα. (Και)

Οπωσδήποτε απαιτείται η κριτική αξιολόγηση του έργου όλων. (Όμως)

Η οποιαδήποτε αποτίμηση αξίζει να είναι σαφής και σφαιρική .(Ώστε)

Να μην απεμπολούνται οι αρχές του Κράτους Δικαίου και Πρόνοιας.

*

Το ζήτημα των εσόδων του δημόσιου τομέα είναι ισάξιας βαρύτητας με αυτό των δαπανών. Εντούτοις, επειδή οι εισπρακτικές τακτικές δεν απέδωσαν τόσους μήνες τα προσδοκώμενα μεγέθη- επειδή τα «συνήθη υποζύγια» εξαντλήθηκαν- και επειδή τα πράγματα είναι, τώρα, στο χειρότερο σημείο τους * χρειάζεται ,άμεσα , η μεγάλη στροφή να γίνει στις δαπάνες του Κράτους (τόσο για λόγους οικονομικοτεχνικούς, όσο και -ιδίως- για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας & κοινωνικής συνοχής).

Άλλωστε και ως διαπραγματευτικοί όροι - με τους δανειστές μας- τέτοιου τύπου αντίμετρα αποσαφηνίζουν με διαύγεια ότι: Το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας- σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς- προτάσσει πια ( με έμπρακτη αυτοκριτική) συγκεκριμένη πολιτική ενάντια στις δαπάνες που εν δυνάμει συντελεί στην προοπτική εξόδου από την κρίση - χωρίς να συναινεί στον αναξιοπρεπή μαρασμό του λαού!

*(Σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο Υπ. Οικονομικών δήλωσε ότι τα ταμειακά αποθέματα της Ελλάδας επαρκούν έως τα μέσα του Ιουλίου ‘11 ! )

 

Σπ. Α. Γεωργίου