«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», για δεύτερη φορά...

Γράφει ο Νίκος Μυλωνάς*

Η επίσημη προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. έγινε χθες από τα νησιά μας. Από το ακριτικό Καστελόριζο, δια στόματος του πρωθυπουργού ακούσαμε την πιο δυσάρεστη από τις τόσες και τόσες κακές οικονομικές ειδήσεις εδώ και παρά πολύ καιρό.

Τι ήθελε τάχα να σηματοδοτήσει η σκηνοθετημένη παράσταση της κυβέρνησης από την ουσιαστικά εγκαταλελειμμένη Μεγίστη με την ανακοίνωση; Γιατί δεν έγινε η ανακοίνωση από το μέγαρο Μαξίμου ή από το Ζάππειο; Γιατί όχι από την Αθήνα ή την συμπρωτεύουσα από οπού συνήθως γίνονται στα οι ετήσιες οικονομικές εξαγγελίες; Μας δείχνει άραγε το που είμαστε ή το που θα πάμε; Την οριακή μας κατάσταση; ή το νέο ξεκίνημα από την εσχατιά της πατρίδας μας; Μάλλον ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στον πατριωτισμό μας που περιγράφεται από το φόντο που διάλεξε, την θάλασσα, τον καθαρό ουρανό και τον όμορφο παραδοσιακό οικισμό των νησιών μας για να αμβλύνει την "ασχήμια" των λόγων του!

Η προσφυγή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Οι αναπτυξιακοί στόχοι και νόμοι τόσων χρόνων δεν είχαν στόχο την διεθνή ανταγωνιστικότητα αλλά τις πελατειακές σχέσεις. Οι πωλήσεις ΟΤΕ, ΔΕΗ, Λιμανιών, δημόσιας γης κλπ δεν είχαν στόχο την εξυγίανση και την ανάπτυξη αλλά το μπάλωμα των χρεών και τις μίζες των μεσαζόντων. Η λιτότητα σε αναγκαίους τομείς όπως της έρευνας, της τεχνολογίας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης είχαν στόχο την πλειοδοσία των κυβερνώντων σε άσχετους διορισμούς και το βόλεμα των ημετέρων. Ο κομματισμός, οι πελατειακές εξυπηρετήσεις και οι εκλογικές σκοπιμότητες δημιούργησαν φαυλοκρατία στην θέση της λογικής και της αξιοκρατίας. Η ίδια η κοινωνία μας έχει χάσει τον προσανατολισμό της, την κριτική της ικανότητα και την ανανεωτική της δυναμική.

Τι σημαίνει αυτή η προσφυγή;

Το ΔΝΤ έχει μια πάγια πολιτική. Δίνει τα δάνεια που χρειαζόμαστε για να πληρώσουμε αυτά που χρωστάμε. Για να μην χάσουν οι αγορές και οι χρηματιστές. Κι όταν μετά 3 χρόνια περίπου απέλθει μια ισορροπία χρεών και παραγωγής τότε δίνει κεφάλαια για αναπτυξιακά έργα που εκείνο επιλέγει ώστε να καταστεί η χώρα ανταγωνιστική και βιώσιμη και να αρχίσει ένας νέος κύκλος  αυτονόμου δανεισμού!
Τώρα το ΔΝΤ θα μας επιβάλλει:  περιορισμό συντάξεων, ασφαλιστικών δικαιωμάτων και αμοιβών εργασίας. Ευελιξία στην αγορά εργασίας. Κατάργηση των προβληματικών δημοσίων και δημοτικών επιχειρήσεων και απολύσεις. Δημιουργία καθεστώτος διευκόλυνσης των ξένων επενδύσεων. Πούλημα της περιουσίας του δημοσίου και περιορισμό των κρατικών δαπανών  σε κάθε επίπεδο.

Όπως δείχνουν τα πρόσφατα παραδείγματα της Ουγγαρίας και της Λετονίας, αυτό σημαίνει απώλεια της οικονομικής ανεξαρτησίας της Ελλάδας και πολύ δύσκολη τριετία στην οποία το 2011 θα είναι η δυσκολότερη χρονιά μας. Η Λετονία που το τέλος του 2008 πήρε την πρώτη δόση του δανείου της, με συνεχή ετήσια μείωση μισθών 6,7% είδε το 2009 το ακαθάριστο προϊόν να πέφτει κατά 18% την ανεργία να φθάνει στο 22%! Το 2009 το ΑΕΠ έπεσε 3% και η ανεργία στο 21,7%.

Φέτος τα έσοδα του κράτους λόγω της ύφεσης μειωθήκαν κατά 25% το ΔΝΤ ζητεί πρόσθετη αναπροσαρμογή κατά 7%!
Μπαίνουμε λοιπόν σε μια προσαρμογή και θα πληρώσουμε τα σπασμένα 10ετιων κακής πολιτικής διαχείρισης. Χωρίς ψευδαισθήσεις, με καθαρές κουβέντες ας αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες του. Είναι ταπεινωτικό που η κοινωνία μας δεν διαθέτει την ικανότητα να τακτοποιήσει μονή της τα του οίκου μας. Κι αυτό έγινε χωρίς να μας το επιβάλουν οι ξένοι. Σπαταλήσαμε εργασία, πόρους, ζώνες και καλά χρόνια για να φθάσουμε ξανά στην φτώχεια και την απουσία προοπτικής.

Για τους Δήμους μας:

Γίνεται περικοπή των επενδυτικών προγραμμάτων. Ήδη έχουν περικοπή κατά 30% στα έσοδα από κρατικούς πόρους και έχουμε μείωση στα χρηματοδοτούμενα από το κράτος έργα κατά 40%. Προβλέπεται η απόλυση όλων των συμβασιούχων και η μείωση του μονίμου προσωπικού τους. Μεταβίβαση αρμοδιοτήτων (υγείας και πρόνοιας, ανέγερσης σχολείων, κλπ) χωρίς την οικονομική χρηματοδότηση με στόχο να μετατραπούν από δωρεάν παροχές σε ανταποδοτικές ενώ αναγκαία έργα θα γίνουν μέσω των συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα αφού δεν υπάρχει δημόσιο χρήμα για την χρηματοδότηση τους. Ο δήμος όπως και το κράτος θα εξαναγκαστεί να εφαρμόσει τις πολιτικές που επιβάλλει το ΔΝΤ στην διαχείριση κι αυτό απαιτεί την προσοχή όλων μας.

 

*Ο Νίκος Μυλωνάς είναι Πολιτικός Μηχανικός και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης "Συμπαράταξη Ελπίδας" στην Κω