Ο νέος... είναι ωραίος

Γράφει η Χριστίνα Βασ. Μπαρμπαρούση

 Τα τελευταία χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση παρατηρείται τάση αλλαγής των προτιμήσεων της εκλογικής βάσης. Οι πολίτες ψηφοφόροι εκλέγουν για δημάρχους νέους, ανεξάρτητους υποψηφίους, που είναι πιο κοντά σε αυτούς και πιο μακριά από κομματικούς χώρους (αν όχι ιδεολογικά, τουλάχιστον πρακτικά). Ο λόγος είναι, ότι ο πιο ευαισθητοποιημένος συμπολίτης είναι ο καλύτερος πολιτικός. Επειδή ο νέος είναι ωραίος, αυτές τις δημοτικές εκλογές ο ανεξάρτητος υποψήφιος κερδίζει.

Σε παλαιότερη εποχή, η συνταγή επιτυχίας στις δημοτικές εκλογές ήθελε τον υποψήφιο αιρετό οπωσδήποτε κομματικοποιημένο, συγκεντρωτικό, διεκδικητή του χρίσματος στον τόπο του, μεταξύ παραγωγικού και γεροντικού πληθυσμού ηλικιακά για να "πιάνει" το λαϊκό συναίσθημα της μεγαλύτερης εκλογικής μερίδας των ψηφοφόρων. Σήμερα, οι στατιστικές έχουν δείξει, ότι αυτό το πρότυπο του υποψήφιου αιρετού έρχεται δεύτερο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων και ο λόγος είναι ότι... "ο νέος... είναι ωραίος". Οι ψηφοφόροι παρατήρησαν, ότι όσο πιο κοντά στην κομματική του βάση ήταν ένας υποψήφιος, τόσο πιο μακριά ήταν από τη δημοτική εκλογική βάση. Όσο πιο κοντά ήταν στο χρίσμα και το δαχτυλίδι της διαδοχής, τόσο πιο μακριά ήταν από τους πολίτες. Όσο πιο κοντά ήταν στις μεγαλύτερες ηλικίες επικαλούμενος το λαϊκό συναίσθημα, ως μόνο πολιτικό επιχείρημα, τόσο πιο μακριά ήταν από τη σύγχρονη διοίκηση των πραγμάτων. Ήταν λιγότερο αποτελεσματικός, περισσότερο εξαρτημένος από τα πάθη της βάσης του, καθόλου ανεκτικός με το "νέο". Ήταν αυτό, που λέμε, λιγότερο πραγματιστής. Περισσότερο προσκολλημένος στη θεωρία της πολιτικής και καθόλου κοντά στην αυτοδιοίκηση. Δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στη σύγχρονη δημοτική πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να παρακολουθήσει αυτό για το οποίο συγκέντρωσε τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων. Οι ψηφοφόροι έχασαν το ενδιαφέρον τους γι' αυτόν τον τύπο υποψηφίου, οι επικοινωνιολόγοι έπαψαν να τον προτείνουν στους ενδιαφερόμενους υποψήφιους και οι ίδιοι άρχισαν να μιμούνται -έστω- τη νέα τάση, ακόμη κι αν δεν μπορούσαν πάντα να την υποστηρίξουν. Στην πορεία, προς διάψευση των οπαδών αυτού του μοντέλου υποψηφίου, την επιτυχία του πραγματισμού παραδέχθηκαν και ασπάστηκαν τον ίδιο τις τελευταίες δεκαετίες μέχρι και οι ιδεαλιστές, δηλαδή αυτοί, που μέχρι τότε τον πολεμούσαν.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το ξεπερασμένο πρότυπο του κουρασμένου υποψήφιου αιρετού, ακριβώς επειδή το ίδιο δεν μπορεί να δεχθεί την επικράτηση του πραγματισμού, ως τάση των σημερινών υποψηφίων, διαδέχθηκε το πρότυπο του σύγχρονου υποψήφιου αιρετού. Έχει παρατηρηθεί, ότι ο πιο αποτελεσματικός δημοτικός εκπρόσωπος είναι ο άνθρωπος της εποχής του. Νέος ηλικιακά και συνεπώς με μεγαλύτερη όρεξη για δουλειά, ανθρώπινος, μακριά από συντεχνιακά παιχνίδια και συγγενικές διαπλοκές, καινούριες ιδέες και με τον "αέρα" της εποχής του, πιο κοντά στα προβλήματα των συμπολιτών του, αφού κι αυτός είναι ένας από αυτούς, και το σημαντικότερο : χωρίς την απαρχαιωμένη ιδέα του χρίσματος, αντιδιεκδικητής του κομματικού δαχτυλιδιού και με συνδυασμό υποψηφίων από όλους τους ιδεολογικούς χώρους. Διότι, δεν ήταν μόνον οι ψηφοφόροι, που συνειδητοποίησαν τι ήταν πιο αποτελεσματικό γι' αυτούς στην εκλογή τους, ήταν και οι υποψήφιοι, που αντελήφθησαν, ότι έπρεπε να γίνουν περισσότερο πραγματιστές, να αφήσουν για λίγο τον ιδεαλισμό, σκεπτόμενοι ως ψηφοφόροι και οι ίδιοι.

Η Ιστορία έχει δείξει, ότι η εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων ή μερίδας της εκλογικής βάσης προαναγγέλλει τις μετρήσιμες τάσεις, τα ρεύματα τα οποία δεν διήλθαν ακόμη ή αναμένεται σύντομα να διέλθουν οι ίδιοι, το κλείσιμο ή το άνοιγμα μιας εποχής για τους υποψηφίους. Σε κάθε περίπτωση, εκλαμβάνονται ως μηνύματα, που οι υποψήφιοι πρέπει να διαβάσουν τώρα για το μέλλον.

Γι' αυτό, αυτές τις δημοτικές εκλογές ο νέος είναι ωραίος, ανεξάρτητος, πραγματιστής και κερδίζει.

Η Χριστίνα Βασ. Μπαρμπαρούση είναι στέλεχος Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Σύμβουλος Επικοινωνίας και υπεύθυνη τύπου της παράταξης "Ανθρώπινη Κως"