Ας πούμε αλήθειες και ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας

Οι μεν δαιμονοποιούνται, οι δε θεοποιούνται χωρίς γιατί και διότι. Η δαιμονοποίηση και η θεοποίηση αυτή υποδηλώνει την ανάγκη της κοινωνίας στην αλλαγή τρόπου άσκησης της εξουσίας σε επίπεδο δήμου.

Ζούμε σε μια πραγματικότητα εξαιρετικά δυσμενή. Το μνημόνιο – τρόικα φιλοδοξεί να εξασφαλίσει μέσω του Καλλικράτη 1,5 δις ευρώ για την τριετία 2011 – 2013 συρρικνώνοντας τα έσοδα των δήμων από τον κρατικό προϋπολογισμό, με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνωνική, οικονομική, πολιτιστική ζωή του κάθε δήμου – τόπου.

Με δεδομένες αυτές τις περικοπές πώς θα μπορέσει η Τ.Α. να ανταποκριθεί στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών; Τα ευρωπαϊκά προγράμματα ολοκληρώνονται το 2015. Ποιος θα καλύψει τις δαπάνες – λειτουργίες των κοινωνικών δομών, όπως για παράδειγμα το «Βοήθεια στο Σπίτι»; Πόσο πρέπει να αυξηθούν τα τροφεία των δημοτικών παιδικών σταθμών, αφού τα επιδοτούμενα προγράμματα εκπνέουν; Πώς θα εξισωθούν και σε βάρος ποιών τα δημοτικά τέλη, τα τέλη ύδρευσης κ.τ.λ.; Ήδη μειώθηκαν για το 2010 οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι κατά 30 % (Κ.Α.Π.)

Όλα αυτά δεν μπορούμε να τα αγνοούμε. Για το πώς θα διοικηθεί το νησί θα μιλήσουμε πριν ή μετά τις εκλογές; Σε ποια πολιτική πλατφόρμα θα κινηθούμε; Ποιοι είναι οι στόχοι μας; Θα γίνει διαβούλευση με την τοπική κοινωνία για τη σύνθεση των απόψεων; Ή μήπως περιμένουμε τον Καλλικράτη να τα επιλύσει όλα ως δια μαγείας;

Ένας τεράστιος κατάλογος ερωτηματικών ...

Πώς θα γίνει η συγχώνευση των κοινωφελών επιχειρήσεων ιδιωτκού δικαίου με οργανισμούς δημοσίου δικαίου; Πώς θα επιβιώσουν οικονομικά αφού δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το δήμο για πάγιες και λειτουργικές δαπάνες αλλά μόνο για δράσεις; Και πώς στ' αλήθεια μια επιχείρηση μπορεί να προχωρήσει σε δράσεις όταν δεν θα μπορεί ούτε το προσωπικό της να πληρώσει; Γι' αυτά θα μιλήσουμε; Στη νέα πραγματικότητα το πολιτικό φορτίο πρέπει να εμπεριέχει όρους αναπτυξιακούς στην κατεύθυνση οργάνωσης του τουριστικού προϊόντος και αναδιανομής του πλούτου από αυτό, ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα, αναγκαίων υποδομών, προστασίας του περιβάλλοντος, αξιοποίησης του πολιτιστικού μας πλούτου, αναδόμησης της κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά και της δημοκρατίας με την έννοια της μεγαλύτερης και ουσιαστικότερης συμμετοχής των δημοτών στη λήψη αποφάσεων.

Ας αφήσουμε λοιπόν τα επικοινωνιακά παιχνιδάκια και τις πολιτικές πασαρέλες, γιατί όλα αυτά και άλλα πολλά θα τα βρούμε μπροστά μας. Ας μην τάζουμε λαγούς με πετραχήλια, ιδιαίτερα όσοι δεν έχουν δουλέψει ποτέ για τα κοινά. Ας πούμε αλήθειες και ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας ( δουλειά, χρόνο και αγάπη για τον άνθρωπο και τον τόπο) για τα δύσκολα που μας περιμένουν.

Ο νέος δήμαρχος θα επωμισθεί μεγάλες ευθύνες στην προσπάθεια για την εξυγίανση των δημοσιονομικών του νέου δήμου και οφείλει πάνω απ' όλα να εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή (όχι μόνο να την επικαλείται). Κανένα συμφέρον (ιδιωτικό, παραταξιακό, εργολαβικό) δεν πρέπει να υπονομεύσει την διαδικασία της ενιαίας διοίκησης και ανάπτυξης του νησιού. Η εξουσία, πλέον στον ενιαίο δήμο μπορεί να είναι ελκυστική για πολλούς, η επιλογή όμως των υποψηφίων πρέπει να γίνει με κριτήρια αξιοπιστίας, ήθους, διοικητικής εμπειρίας και αποτελεσματικότητας γιατί η πολιτική ιστορία μάς έχει διδάξει ότι όσο καλοί και αν είναι οι θεσμοί, η λειτουργία τους εξαρτάται από τα πρόσωπα, που καλούνται να τους υπηρετήσουν ή μάλλον από τα πρόσωπα, που οι δημότες επιλέγουν να τους υπηρετήσουν.

Ο χρόνος των αποφάσεων λιγοστεύει ... και μετά την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται !