Η Σκόνη του Απογεύματος

Με Μαρμάρινους Κίονες και Προτομές

Κατά Μήκος του Δρόμου σε Γραμμή

Η Εποχή ετούτη σ' Αποχαιρετά, σαν Μυθιστόρημα

 

Ο Τόπος αυτός είναι Αλμυρός, Βουνίσιος

Όλο θαλασσινό Νερό και Κοχύλια

Πλατάνια και Καρυδιές

 

Τη Ζωή που σου 'λαχε θα Ζήσεις

Όχι όσο θα Μπορούσες, αλλά όσο σου Επιτρέπεται

 

Ξύπνησε το Πρωί με ένα Φως που Πονούσε

Και δεν Μπορούσε να Συγκρατήσει η Γενιά μου

Ύστερα Ήρθε η Βροχή, Όλο Λάσπη, Αέρα και Λύπη

Μέσα στο Σώμα της με Πίεση

 

Λίγο Θέλει Ακόμα να Σπάσει η Χορδή της Αντοχής

Η Θάλασσα να Φουρτουνιάσει

Σήκω και Πάλεψε Ξανά μέχρι τα Μυρμήγκια

Να Γίνουνε Λιοντάρια, μέχρι η Σιωπή

Να Γίνει Λόγος και Νερό

Ξαφνική Νεροποντή με Ήλιο

 

Στο Δάσος Σκίζεται ο Αέρας απ' τις Πευκοβελόνες

Πρινάρια δίχως Θάνατο, Ορεσίβια

Με Παππούδες Αιγοβοσκούς Χορευταράδες

 

Κάθε Αυγή ένας Καινούργιος Κόσμος Ανασύρεται

Από τη Χθεσινή Βροχή σαν να Βγήκε

Από Εργοτάξιο Λευκού Μαρμάρου και Ελαφρόπετρας

Και Ρυμουλκείται με Σχοινιά των Καραβιών

Όταν Λύνουν τους Κάβους και Φεύγουνε για Άλλους Τόπους

 

Τ' Αγάλματα Ξύπνησαν και αφού πήραν Πρωινό

Στήθηκαν στη Σειρά να Φωτογραφηθούν απ' τους Τουρίστες

 

Ξόδεψε τη Ζωή της στις Μυλόπετρες

Όπως το Σιτάρι Τρίβεται και Γίνεται Αλεύρι

Σε Σιωπηλές Αυλές με Φύλλα Καϊσιάς

Και με το Νου της Χάραζε Γραμμές Φωτός

Στη Θάλασσα Πέρα το Σούρουπο και στη

Μνήμη Καίγονται οι Πόθοι, οι Επιθυμίες

Και Λάμπουν όπως ο Αστερισμός του Ωρίωνα

 

Ξόδεψε τη Ζωή της πάνω στον Πάγο των Πραγμάτων

Πατημασιές που Άφησαν τα Θηρία πάνω στον Χιόνι

 

Είναι Φορές που οι Μέρες όλο Πάγο, Βρώμα και Σκόνη

Σαν Παγοθραυστικό Ανεβαίνουν το Μέλλον

Σαν Θάλαμος Διάσωσης από Έγκατα Ορυχείου

Ανεβαίνουν με την Επιθυμία να Ξαναδούν, το Φως του Ήλιου

 

ις' ΚΩΣ - Η ΣΚΟΝΗ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ ΙΙΙ, από τις «Ιστορίες ανατολικών νήσων»

Βασίλης Πης

Καλό Αύγουστο