Ζόρικος Κόσμος

Σε μας δεν απόμεινε παρά η δόξα να υποκλινόμαστε
Τάκιτος

Ως Πότε Έλληνες θα Ζούμε στα Στενά
Γενναίο σαν Λιοντάρια σε Πόλεις σαν Κλουβιά
Καλύτερα μια Ώρα Ελεύθερης Ζωής
Παρά Σαράντα Χρόνια Κλεψιά στην Κορυφή.

Ώς Πότε οι Καρχαρίες θα Ζούνε στ' Ανοιχτά
Ταμεία να Σουφρώνουν να Γίνονται Χαρτιά
Να Παίρνουν και να Παίρνουν Ολάκερη Ζωή
Κι Εσένα να σου Κλέβουν το πιο Γλυκό Ψωμί.

Δουλεύεις Όλη Μέρα να Κάνεις Προκοπή
Παιδιά να Μεγαλώσεις με Κάθε Αντοχή
Σου Κόβουνε το Ρεύμα, τ' Αμάξι σου δεν Βάζει μπρος
Καιρός πια να τους Μάθεις είν' ο Εθνικός Κορμός.

Καρτέλ με Μιζαδόρους, του Γάλακτος Παιδιά
Τεντώνουνε τα Νεύρα απ' την Αχορτασιά
Στα Καύσιμα σε Στύβουν, σε Τρόφιμα, Ποτά
Κι αυτοί όλο Κερδίζουν ένα Περίδρομο Λεφτά.

Μια Φούχτα Τσιφλικάδες, Ακαλλιέργητα Σφυριά
Κάρφωσαν την Ελλάδα απάνω σε Σκουριά
Αφέντες σε Γραφεία, Φιγούρες Κυβερνητικοί
Σε Φλόμωσαν στο Ψέμα και στην Εντατική.

Μάιος  ήρθε Αθέατος με Σκέψη στο Βοριά
Αρώματα Σκορπάει σε Κάθε Γειτονιά
Μια Ομορφιά Προσμένει σαν Κάτι Μαγικό
Τα Ρούχα του ν' Αλλάξει σαν Πάρκο Εθνικό.

Δελφίνια της Θαλάσσης και Πέτρες και Νησιά
Το Καλοκαίρι θα 'ναι σαν την Απελπισιά
Τρέξτε για να Σωθείτε, Κολυμπάτε στο Νερό
Γιατί θα μας Φουντάρουν σε τούτο τον Καιρό.

Βασίλης Πης