Καρτ-Ποστάλ, Πρωτοχρονιά
Ποτέ Ξανά δεν θα Ξυπνήσεις Μόνος
Τούτα τα τείχη της πόλης γκρέμισε να περάσεις
Γιατί άραγε αργείς; Γιατί διστάζεις;
Στο μέλλον άλλη δεν θα 'χεις ευκαιρία
Όσο εδώ στη Γη θα ζήσεις, νιώσε τον παλμό
Γενναίοι για σένα τραγουδούν και ζωηρά σ' επευφημούν
Ποτέ ξανά δεν θα ξυπνήσεις μόνος
Ανάμεσα στα κοίλα φώτα σου σε πτήση
Σμήνος από φοινικόπτερα για σένα φτερουγίζει
Κι ένα θλιμμένο ζω στη στέρνα του θυμάται
Τη βροχή που πέφτει σαν βέλος από ξανθό σιτάρι
Και το χωράφι μυρίζει δέρμα και γαλακτοπωλείο
Μήλο κυπαρισσιού και πορτοκάλι
Ποτέ ξανά δεν θα ξυπνήσεις μόνος
Ανάμεσα σε νύχι αρπαχτικού και σε φαρδύ
Ποτάμι λύπης καθώς μέσα σου περνά
Κι ούτε μια όχθη σπίθισε ηλιοβασίλεμα
Με χίλιους φακούς στο πλάι σου, ούτε χαρές
Χάχανα, φωνές κοντά σου δεν ξαπόστασαν
Καλοκαίρια που χάθηκαν σαν ταινίες παλιές
Ποτέ ξανά δεν θα ξυπνήσεις μόνος
Γιατί ο χρόνος είν' αποθήκη με κοφτερά εργαλεία
Και να σου πετιέται, αντανάκλαση έντονης ηχώ
Από μακριά και σκίζει τον αέρα, σαν φωτοβολίδα
Και τα μελλούμενα είναι μια ξένη χώρα, άγνωστη
Να την περάσεις θέλει κότσια γερακιού
Ποτέ ξανά δεν θα ξυπνήσεις μόνος
Τη Γη κρατώντας απ' τον ώμο σού 'λαχε να ζήσεις
Γυρνώντας γύρω απ' τον ήλιο σε φωτεινές τροχιές
Αφήνοντας πίσω σου μέρες σκοτωμένες
Γραμμή από καμένα λάστιχα, ρόδες που άφησαν
Τα ίχνη τους στο χώμα, σκόνη μεμειγμένη
Με παλαιές υποσχέσεις και επιθυμίες
Ποτέ ξανά δεν θα ξυπνήσεις μόνος
Χιονονιφάδες ομορφιάς πέφτουν στο λεμονοδάσος
Και τα όνειρα ζεσταίνουν τις μηχανές τους, όπως τα πλοία
Για άλλα νησιά, άλλους τόπους και γαλαξίες
Κουτσά στραβά θα περάσει και αυτή η εποχή
Και το ποτάμι ρέει ακόμα μέσα σου, αργά
Σαν πυρακτωμένη μάνικα και θυμάται το πρώτο
Χτυποκάρδι, ξάφνιασμα δια λάμψεως των οφθαλμών
Από την πρώτη χαραγή, βαθιά στη μνήμη
Γιατί τα προσδοκώμενα, σήμερα που μιλάμε
Μοιάζουν, απελπιστικά ανεκπλήρωτα.
Διορθώσεις
Έτσι σου φαίνονται οι μέρες που περνούν
Σαν αεροπλάνα που απογειώνονται κάθε πρωί
Για προγραμματισμένους προορισμούς
Και το βράδυ με ηλιοβασίλεμα επιστρέφουν
Και προσγειώνονται σε φωταγωγημένα αεροδρόμια
Με τέχνη και επιστήμη
Αμήχανος ακολουθείς ελάχιστα περιθώρια ελιγμών
Όλο και κάτι βελτιώσεις στην πορεία θα χρειαστείς
Όλο και κάτι επισκευές και μαστορέματα
Με διορθώσεις, με αρκετές προσπάθειες
Και με κατάλληλους χειρισμούς
Τους ξέφρενους ρυθμούς θ' αντέξεις
Προσαρμογή στις περιστάσεις
Με κάθε είδους ασκήσεις επιβίωσης
Τα προηγούμενα, μοιάζουν με αεροδρόμια
Κλειστά, επαρχιακά, με φώτα σβηστά στο διάδρομο ζώνης
Ενώ τα επόμενα, γραμμή από φώτα λαμπερά
Στον φωτεινό διάδρομο απογείωσης, αεροδρόμια
Με κόσμο και φασαρία, και όλα φαίνονται ίδια
Απ' το παράθυρο του σκάφους, σαν να 'ναι
Μη νόμιμα, φυγή σε διαρκή πτήση
Έτοιμα για ταξίδι, νέες προκλήσεις και περιπέτεια.
Βασίλης Ν. Πης
Καρτ-Ποστάλ,
Πρωτοχρονιά 2011
Κως
