Τέλος εποχής ή τέλος ανοχής;

 

γράφει η Ιωάννα Ρούφα - Έψιμου

Ένα μόλις μήνα πριν τη λήξη της σύμβασης των στελεχών (Επιστημονικού, Νοσηλευτικού και Βοηθητικού Προσωπικού) του Προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» σε εθνικό επίπεδο δεν έχει ακόμη εξευρεθεί τρόπος πληρωμής για το τελευταίο εξάμηνο 01/01/2012-30/06/2012. Ενώ παραμένει απλήρωτη και η τέταρτη δόση από το Ε.Σ.Π.Α. και το 100/100 του δεύτερου εξαμήνου του 2011 από εθνικούς πόρους.

Με μια μεσοβέζικη εγκύκλιο ακροθίγουν τρόπους συνέχισης του «Βοήθεια στο Σπίτι» παραπέμποντας στο τέλος εποχής ενός προγράμματος, που απευθύνεται σε άτομα που χρήζουν «κατ' οίκον βοήθεια» (μοναχικά, άπορα, χαμηλοσυνταξιούχα, παραπληγικά, τυφλά) χιλιάδες άτομα – ψυχές στα αζήτητα. Στα αζήτητα και τα εργασιακά δικαιώματα των ανθρώπων, που στηρίζουν χρόνια τώρα αυτό το πρόγραμμα, πολλές φορές επί μήνες απλήρωτοι.

Οι φορείς υλοποίησης – Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου / Κοινωφελείς Επιχειρήσεις – παραπαίουν από την προβληματική ροή της χρηματοδότησης.

Άλλη μια προνοιακή δομή καταρρέει και το μνημόνιο Κύριος είδεν τι άλλο θα κομίσει. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω ότι συστρατεύομαι με το δικαίωμα αυτών των ευπαθών ομάδων στη φροντίδα και με τους εργαζόμενους του Προγράμματος, που με αυταπάρνηση στάθηκαν όρθιοι, υπερασπιζόμενοι το λειτούργημά τους. Δεν θέλω και δεν μπορώ να διαχειριστώ απλά το τέλος. Θέλω και μπορώ να αγωνιστώ για τη συνέχεια.

Θα μου πείτε: κυρία Ρούφα μα με τι ασχολείστε και μάλιστα σήμερα σε μια προεκλογική περίοδο; Σε μια εποχή που οι εργασιακές σχέσεις έχουν αποδομηθεί; Τα επιδόματα αναπηρίας κόβονται ή μειώνονται; Οι συντάξεις κατακρεουργούνται;

Σας απαντώ. Ξέρω ότι ίσως κάποιοι βρουν το κείμενό μου βαρετό, ίσως και ανούσιο, ίσως και λαϊκίστικο. Θα υποστώ την κριτική. Αν πάλι κάποιοι αντιληφθούν τι σημαίνει να χτίζεις, να οργανώνεις, να πιστεύεις και να υπερασπίζεσαι κάποια πράγματα... κάποιους ανθρώπους...

Ίσως αυτό να σημαίνει το τέλος ανοχής.
Ευχαριστώ που δεν γυρίσατε σελίδα,
Ρούφα – Έψιμου Ιωάννα.