Η ελληνική συμμετοχή στην 54η Διεθνή Έκθεση Τέχνης της Μπιενάλε Βενετίας
Με την επιμελητική πρόταση της κριτικού τέχνης Μαρίας Μαραγκού και τη συμμετοχή της ελληνίδας εικαστικού Διοχάντη θα εκπροσωπηθεί η χώρα μας στη φετινή διοργάνωση της Μπιενάλε Βενετίας που θα πραγματοποιηθεί από 4 Ιουνίου έως 27 Νοεμβρίου 2011.
Το έργο της ελληνικής συμμετοχής θα φιλοτεχνηθεί in situ (επί τόπου) και θα ενοποιεί το εξωτερικό με το εσωτερικό περιβάλλον του ελληνικού περιπτέρου, δημιουργώντας με απόλυτα λιτό τρόπο μια διαδρομή στο χώρο μέσα από φωτεινές και σκοτεινές «στιγμές» που θα σκιαγραφούν την ιστορία της Βενετίας και των Εθνών που πέρασαν από αυτήν. Πρωταρχικό ρόλο στο έργο της Διοχάντη παίζουν τα υλικά τα οποία φέρουν ψήγματα της μνήμης, ο ήχος και το φως.
Η ανωτέρω καλλιτεχνική πρόταση επελέγη ομόφωνα ανάμεσα σε 18 ατομικές και ομαδικές συνολικά υποψηφιότητες από αρμόδια ad hoc γνωμοδοτική επιτροπή του ΥΠ.ΠΟ.Τ., την οποία αποτελούσαν οι κ.κ. Άννα Καφέτση, Διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Μαρία Τσαντσάνογλου, Διευθύντρια του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Ντένης Ζαχαρόπουλος, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Νίκος Ξυδάκης, τεχνοκριτικός και αρχισυντάκτης της εφημ. Καθημερινή και Γιώργος Χατζημιχάλης, εικαστικός.
Τη συνολική ευθύνη της διοργάνωσης και την εν γένει εποπτεία της ελληνικής συμμετοχής έχει ή Διεύθυνση Εικαστικών Τεχνών - Τμήμα Προώθησης της Σύγχρονης Τέχνης του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Η Διοχάντη Λουμίδη γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών κοντά στο Γιάννη Μόραλη. Ακολούθησαν σπουδές χαρακτικής, ζωγραφικής, ενδυματολογίας και αρχιτεκτονικής στο Λονδίνο και τη Ρώμη ενώ παράλληλα η Διοχάντη παρακολούθησε και μαθήματα γραφικών τεχνών.
Η συνεχής δίψα της για γνώση την οδήγησε σε μια εικαστική δημιουργία που διακρίνεται για την ποικιλομορφία της. Εκμεταλλευόμενη των γνώσεων της αρχιτεκτονικής, η Διοχάντη μελέτησε σε βάθος τη σχέση του χώρου και της γεωμετρικής δομής και γρήγορα μετακινήθηκε από τη δισδιάστατη ζωγραφική επιφάνεια στον τρισδιάστατο χώρο των εγκαταστάσεων και των κατασκευών.
Από το 1976, η Διοχάντη κατήργησε το τελάρο και χρησιμοποίησε τον εκθεσιακό χώρο με όλες τις προσφερόμενες δυνατότητές του. Το έργο της ατμοσφαιρικό και πρωτοποριακό, έχει εκτεθεί σε ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό ενώ έργα της βρίσκονται σε μεγάλα μουσεία της Ισπανίας, της Πολωνίας, της Σερβίας κ.α.
