Ο βιολογικός της Κεφάλου έργο πνοής για τον τόπο και την κοινωνία

Είναι να αναρωτιέσαι αν αξίζει να προσπαθείς να θέσεις περιβαλλοντικά ζητήματα όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με γεγονότα χρόνιου βιασμού της ομορφιάς της Κωακής φύσης σε μία από τις αγαπημένες περιοχές που είναι η Κέφαλος.

Σε μία πανέμορφη παραλία βόρεια της Κεφάλου, ανακαλύπτουμε πως καταλήγουν όλα ή αν όχι όλα - τα περισσότερα απόβλητα του οικισμού. Ρωτώντας μαθαίνουμε πως αυτό γίνεται εδώ και 30 χρόνια! Λύματα όλων των ειδών και επικίνδυνης φύσεως χημικά απόβλητα ρέουν ασταμάτητα για μία παρθένα περιοχή στην κοίτη ενός χειμάρρου και σε ένα μήκος περίπου χιλίων μέτρων καταλήγοντας τελικά στη θάλασσα.

Η δυσωδία είναι έντονη. Οι καρκινογόνοι υδρογονάνθρακες που παράγονται διαχέονται στον αέρα και κατευθύνονται στον οικισμό από τους καθημερινούς βορειοδυτικούς ανέμους. Τα βαρέα μέταλλα, τα στραγγίσματα και οι διοξίνες βυθίζονται στο έδαφος μολύνοντας την γη και τον υδροφόρο ορίζοντα! Ασταμάτητα!

Η συνεχιζόμενη απραξία των εκάστοτε κοινοτικών και δημοτικών αρχών, που όσο καλή θέληση να είχαν, ότι δικαιολογίες και να έχουν να πουν, είναι η αίτια του προβλήματος. Πίσω όμως από την πολιτική απραξία κρύβεται η απουσία της λαϊκής φωνής. Της απαίτησης του τοπικού κοινωνικού σώματος να βάλει θέμα περιβαλλοντικής προστασίας. Να τονιστεί η υποτίμηση της αξίας της προστασίας του περιβάλλοντος.

Ήταν τόσο απλό να έχει λυθεί το πρόβλημα! Η επιδότηση ενός και μόνον ξενοδοχείου 600 κλινών θα ήταν αρκετή για να λύσει το πρόβλημα με ένα τοπικό σταθμό βιολογικού καθαρισμού των λυμάτων του οικισμού. Όταν όμως η πολιτική δεν δρα με βάσει τα συλλογικά προβλήματα και τις πραγματικές κοινές κοινωνικές ανάγκες το αποτέλεσμα είναι τραγικό για όλους μας.

Για την Σ.Ε. Ειρήνη Ζουμπά, Άγγελος Σταμάτης, Κώστας Κωστογλάκης