Νίκος Μυλωνάς - συνέντευξη Τύπου

Αγαπητοί φίλοι!

1. Η ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Είμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση! Απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες του νησιού μας! Στους γηγενείς, σε αυτούς που επέλεξαν και μένουν στο τόπο μας και σε όσους για λόγους εργασίας ζουν στο νησί μας!

Αυτό από μόνο του είναι κάτι όμορφο και πιθανόν καλό, γιατί ενώνουμε τις δυνάμεις μας και γιατί θα διαχειριστούμε ενιαία τους φυσικούς πόρους του νησιού μας. Μόνο που πρέπει να αποδεδειχθεί το καλό! Με τις γρήγορες ‘’fast track’’ διαδικασίες που επέβαλε η κυβέρνηση, χωρίς να γνωρίζουμε πολλά στοιχεία και χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία γίναμε όλοι συνδημότες!

Το ζήτημα μας είναι προς τα πού θα πάει ο τόπος μας κι αυτό μεταφράζεται πολιτικά στην εκλογή του νέου δημοτικού συμβουλίου και της νέας δημοτικής αρχής! Με τον Καλλικράτη μεταβιβάζονται κάποιες αρμοδιότητες και αναλογικά λιγότεροι πόροι στο Δήμο. Οι πόροι είναι αδιευκρίνιστοι ποσοτικά και για μια ακόμη φορά υστερούν. Το ΜΝΗΜΟΝΙΟ είναι ένας νάρθηκας οικονομικών καταναγκασμών και για τον νέο δήμο. Έτσι υπάρχει το πιθανότατο ενδεχόμενο ο νέος δήμος να προβεί σε περιστολές. Αυτό σημαίνει  ότι θα πληγεί το περιεχόμενο και η ποιότητα των δημοτικών κοινωνικών παροχών. Ο δήμος θα χάσει την δυνατότητα που είχε να προσφέρει με την όποια ευκολία-δυσκολία υπηρεσίες όπως βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΑΠΗ, φροντίδα για άτομα με ειδικές ανάγκες, επιμορφωτικά εργαστήρια, αθλητικές και πολιτιστικές δράσεις. Το ενδεχόμενο της απομάκρυνσης του μεγάλου δήμου από τον πολίτη και η μετατροπή του σε ένα δυσπρόσιτο κρίκο της κρατικής μηχανής είναι πιθανό, αφού θα είναι αρκετά απρόσωπος και ελεγχόμενος. Ελεγχόμενος και κομματικά και κυβερνητικά με βάσει τις κρατικές δεσμεύσεις του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ.

Ξεκινάμε άσχημα τον νέο Δήμο! γιατί εκτός της γενικότερης κατάστασης ένα κύμα ψεύτικων υποσχέσεων, πολλαπλών πιέσεων, ασυναρτησίας φόβου και μίσους καλύπτει το νησί την στιγμή που έχουμε ανάγκη την αλήθεια, την ελευθερία, την αλληλοκατανόηση και την αλληλεγγύη.

Έτσι αναδεικνύεται η σημασία της Σ. Ε. που είναι μια αυτόνομη και μη ελεγχόμενη παράταξη, ελεύθερα συνεργαζόμενων πολιτών, που παράγει πολιτική εδώ και 9 χρόνια στον δήμο της πόλης Κω. Έχουμε ήδη αποδείξει ότι κρατάμε πολιτικές αποστάσεις που μας βοηθούν να μιλάμε και να δρούμε ελεύθερα και αυτόνομα γύρω από κάθε τοπικό πρόβλημα. Σας θυμίζουμε την προσπάθεια μας να φέρουμε για συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, (και των 3 δήμων) τον αναπτυξιακό νόμο, όταν όλοι οι άλλοι σκοπίμως, σιώπησαν. Με βάση τους διαδοχικούς παρόμοιους νόμους  καθορίστηκε το μοντέλο της τουριστικής ανάπτυξης στο νησί μας. Εδώ ευθύνη έχουν και όλες οι προηγούμενες δημοτικές αρχές, οι οποίες δεσμευόμενες από το κυβερνητικό κόμμα δεν χάραξαν μια δική τους τοπική πολιτική που να προστατέψει τον τόπο από τον γιγαντισμό και τον ολιγοπωλιακό έλεγχο. Ευκαιρίες δόθηκαν για να μπει ένα πάνω όριο και να υπάρξει ένας έλεγχος και μια παρεμβατικότητα στην τουριστική ανάπτυξη, τέτοια που να προστατέψει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους από την αναμενόμενη σημερινή κακή κατάσταση. Να θυμίσουμε την χωροταξική μελέτη ΔΟΞΙΑΔΗ, η οποία μέσα στα προβλήματα που δημιουργούσε η εφαρμογή της έθετε άνω όριο στην δυναμικότητα των ξενοδοχειακών μονάδων τις 300 κλίνες! Με τοπική ευθύνη των τότε δημάρχων τέθηκε στο ράφι.

2. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Ξεκινήσαμε πριν 9 χρόνια από αυτή την αίθουσα την πορεία της Σ.Ε. παρουσιάζοντας την μελέτη της UNESCO για τις επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες των μεσογειακών χωρών από την μονοδιάστατη τουριστική ανάπτυξη και τον γιγαντισμό. Η μελέτη έλεγε ότι το 80% του εισαγομένου συναλλάγματος από τον τουρισμό, επέστρεφε στις χώρες προέλευσης των τουριστών. Επέστρεφε γιατί η εισβολή των μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων συμφερόντων των tour operators και του τραπεζικού κεφαλαίου αποδιάρθρωσε την τοπική παραγωγή. Ότι έμενε στον τόπο αφορούσε την αγορά των φυσικών πόρων: της γης και του νερού ή ήταν από την μισθοδοσία του κατώτερου προσωπικού. Αυτό έγινε και στο νησί μας. Ακραίο παράδειγμα είναι η Καρδάμαινα. Περιβάλλεται σήμερα από πολλές μεγάλες επιχειρήσεις 15.000 κλινών, αλλά το χωριό εμφανίζει εικόνα φτώχειας και εγκατάλειψης! Λίγα χρόνια πριν με 1000 τουρίστες στα μικρά ξενοδοχεία της, η κοινωνία της ευημερούσε. Παρουσιάστηκαν φαινόμενα ανισοτήτων και ανισορροπίας στην ανάπτυξη από κοινότητα σε κοινότητα. Η Κέφαλος έμεινε εκτός του δικτύου της ανάπτυξης ενώ οι κοινότητες Αντιμάχειας, Πυλίου, και Ασφενδιού έμειναν χωρίς υποδομές κοινωνικού χαρακτήρα όπως βιολογικός, σχολεία, σχεδιασμός γης. Την περίοδο που στις παραλιακές τους ζώνες δοθήκαν πολλά χρήματα για επενδύσεις τουρισμού οι κοινότητες αγκομαχούσαν για να προσφέρουν κοινωνικές υπηρεσίες. Αυτό το μοντέλο παραγωγής δημιούργησε τοπική κρίση που την ζούμε από δεκαετία του 90 και μπαλώνονταν με προσωρινά μέτρα. Οι μικρομεσαίοι και η εργατική τάξη υποφέρει.  Η τοπική κρίση εκδηλώνεται με 2 τρόπους: την συγκέντρωση των κερδών σε λίγους και την πίεση στους φυσικούς πόρους. Το νερό και το περιβάλλον υποβαθμίστηκε λόγω της υπερεκμετάλλευσης. Παράδειγμα η υφαλμυρωση του νερού στο Ψαλίδι και στην Καρδάμαινα. Η απουσία πόσιμου νερού στη Αντιμάχεια και Καρδάμαινα και παρόμοια τα προβλήματα στην Κέφαλο.

Σήμερα, στην τοπική κρίση προστέθηκε η διεθνής οικονομική ύφεση και η κρατική υπερχρέωση! Έχουμε να διαχειριστούμε μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Δύσκολη γιατί η δομές παραγωγής και διανομής των κερδών και των ευκαιριών για δουλειά και επιχειρηματικότητα είναι κλειστές και παγιοποιημένες. Η πολιτική περιορίζεται σε διαχείριση πελατειακών σχέσεων. Πρέπει να υπάρξει μια διαφορετική πολιτική. Η κοινωνική αγωνία και η κοινωνική αντίδραση πρέπει να μορφοποιηθούν σε πολιτικά αιτήματα. Τα αιτήματα να ιεραρχηθούν και να ικανοποιηθούν. Έπρεπε ναμαστε έτοιμοι από καιρό γι αυτή την νέα κατάσταση. Δυστυχώς οι πελατειακές σχέσεις και η σκόπιμη ωραιοποίηση των καταστάσεων δεν το επέτρεψαν, γι αυτό το επίπεδο της προεκλογικής διαδικασίας είναι επιφανειακό και δεν στέκεται σε αυτά τα κρίσιμα ζητήματα.

Η Σ.Ε. δούλεψε αυτά τα χρόνια προβάλλοντας σχετικά με τα παραπάνω ζητήματα προτάσεις που αφορούσαν όλο το νησί. Παράδειγμα ο αναπτυξιακός νόμος. Το Λατομείο. Ο ΧΥΤΑ. Τα Σφαγεία. Το νέο εμπορικό λιμάνι στην Κέφαλο. Την τόνωση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Την μεταποίηση. Το Λατομείο. Την διαδημοτικη συνεργασια στην διαχειρηση των φυσικων πορων, με πρωτο από όλα το νερό κλπ. Προτείναμε συνεχώς την συνεργασία των 3 Δήμων σε διάφορα θέματα όπως αυτό των νέων τεχνολογιών, της διαχείρισης των υγροβιοτόπων και της ενέργειας. Την κοινή διεκδίκηση ΑΒΙΚΩ και ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟΥ. Την κοινη προσπάθεια για την μεταρρύθμιση του ΔΗΦΟΔΩ. Την προσπάθεια εγγραφής του προστίμου αυθαιρέτων μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας στον Δήμο της πόλης τονίζοντας την σημασία της απόστασης της πολιτικής ηγεσίας από τα επιχειρηματικά συμφέροντα! Την κινητοποίηση για την αποτροπή της πώλησης δημοσίων παραλιακών εκτάσεων στην Λάμπη! κλπ. Όλα αυτά τώρα μπαίνουν στο πρόγραμμα μας και συνιστούν ένα σύνολο προτάσεων που έχουν σχέση με την διαχείριση και την βιώσιμη ανάπτυξη όλου του νησιού. Θέσαμε την χωροθέτηση του κολυμβητηρίου στο κέντρο του νησιού συνδυάζοντας το με άνοιγμα στον αθλητικό τουρισμό. Προτείναμε ως χώρο για το νέο νοσοκομείο το Λινοπότι.

Ερωτούμε: οι παρατάξεις που διεκδικούν την δημοτική εξουσία  του νησιού μας τι έκαναν; Πως πείθουν σήμερα ότι θα είναι φερέγγυοι διαχειριστές της νέου δήμου όταν μέχρι χθες απουσίαζαν και ενίοτε ναρκοθετούσαν συνειδητά την προοπτική αναγκαίων αλλαγών; Όταν οι επικεφαλής τους υλοποιούσαν ένα τοπικό συγκεντρωτισμό που ήθελε τις κρατικές καθαρές επενδύσεις στην πόλη και τις οχλούσες επενδύσεις στην περιφέρεια, δημιουργώντας έτσι υποβαθμισμένες και υποανεπτυγμένες περιοχές; Να θυμίσουμε το ναυάγιο του συνδέσμου Δήμου και κοινοτήτων; Το ναυάγιο του Λατομείου; Αυτά ήταν οι συνέπειες του συγκεντρωτισμού που εξυπηρετούσε στενές ωφελιμιστικές προσωπικές τακτικές, μέσω του έλεγχου της πλειοψηφίας της διοίκησης από τον Δήμο της πόλης!

Τώρα αυτά πρέπει να ξεχαστούν και να οικοδομήσουμε μια ισότιμη συλλογική ταυτότητα για όλους τους Κώους. Γι αυτό και λέγονται. Πρέπει να πάμε στην νέα εποχή με αυτοκριτική και με μέσα καθαρά. Δεν αρκούν οι προθέσεις. Η απουσία της αυτοκριτικής τους σημαίνει επικράτηση του λαϊκισμού, του μικρο-πολιτικού συμφέροντος τους και των πελατειακών σχέσεων.

3. ΠΟΥ ΠΑΜΕ; Το πρόβλημα μας είναι η πορεία του νησιού. Το που πάμε. Εμείς επιμένουμε: Τα μοντέλο που έχουμε πρέπει να αλλάξει. Να αλλάξει με θετικό τρόπο! Ο ένας στόχος στις συνθήκες που ζούμε σήμερα είναι η σωστή διαχείριση των δυνατοτήτων που έχουμε σαν νησί και σαν κοινωνία στον χρονικό ορίζοντα των 3,5 χρόνων της μεταβατικής περιόδου μέχρι τις επόμενες εκλογές, έτσι ώστε και να εξυπηρετήσουμε τις τρέχουσες ανάγκες των πολιτών σε νερό, καθαριότητα, συγκοινωνία, κοινωνική μέριμνα κλπ χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση και παράλληλα να δρομολογήσουμε την διαφοροποίηση της παραγωγικής βάσης. Ο άλλος ισότιμος στόχος είναι η δημιουργία ΙΣΧΥΡΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (διεθνής ορολογία: STRONG REGIONAL ECONOMY). Αυτό σημαίνει ότι θα τροποποιήσουμε το παραγόμενο προϊόν προσθέτοντας νέα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας για να δημιουργήσουμε δουλειές που θα αφήνουν στο τόπο μας κέρδη από τον τουρισμό, μειώνοντας αυτό το 80% που προαναφέραμε! Μεγάλος και δύσκολος στόχος αλλά υλοποιήσιμος μονόδρομος! Το τουριστικό μας προϊόν με δημοτική πρωτοβουλία πρέπει να αποκτήσει ταυτότητα. Ταυτότητα που θα του δώσουν οι επιδεξιότητες μας, η ιστορία και ο πολιτισμός, η φύση του νησιού και η παράδοση μας που θα συνδυαστούν με τις νέες τεχνολογίες. Ταυτότητα που ήδη από μόνες τους προσπαθούν πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν κατακτήσει δική τους ποιότητα, δικά τους προϊόντα, δικό τους πελατολόγιο και δεν τους σκοτώνει η κρίση. Παράλληλα χρειαζόμαστε επενδύσεις σε νέα πεδία δραστηριοτήτων. Το εμπορικό λιμάνι και το λατομείο είναι μια αναπτυξιακή πρόταση. Η σχεδιασμένη πολιτική γης είναι μια άλλη. Η επέκταση του ΧΥΤΑ  στην κατεύθυνση ανακύκλωσης και των ΣΦΑΓΕΙΩΝ στο δρόμο της τυποποίησης προϊόντων. Η παραγωγή πιστοποιημένων αγροτικών διατροφικών προϊόντων είναι ανάπτυξη. Η πράσινες επενδύσεις περιμένουν.

Αυτές οι ενέργειες πρέπει να αναδειχθούν. Να επιβραβευτούν από τον δήμο. Έτσι θα αρχίσει μια άλλη πορεία. Έτσι οι άνθρωποι θα νιώσουν ότι έχουν ένα ορίζοντα. Ότι πατούν στα πόδια τους. Ότι η δύναμη μας είναι ο τόπος και εμείς όλοι! Τότε και οι μεγάλες επιχειρήσεις θα κατανοήσουν την χρησιμότητα της ταυτότητας του νησιού. Την σημασία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος. Θα ανοίξει δρόμος συνεννόησης και συνεργασίας. Θα υποχωρήσει η θεώρηση της άγριας εκμετάλλευσης που τις χαρακτηρίζει σήμερα. Γι αυτό Λυδία λίθος για την διαχείριση είναι η σχέση δημάρχου και επιχειρηματικής ελίτ.

Η Σ.Ε. είναι η πολιτική δύναμη που λέει: ‘’ να μην πουλήσουμε το τόπο μας στα μεγάλα συμφέροντα! Να δουλέψουμε για να κρατηθούν οι άνθρωποι και οι δουλείες τους στο νησί μας! ‘’

4. Tα προγράμματα των άλλων παρατάξεων είναι ένα πλήθος έργων υποσχέσεων που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους στον ορίζοντα της τετραετίας. Γι αυτό δεν κοστολογούνται! Μα και όποια από αυτά που λένε γίνουν, θα είναι έργα γιατί έτσι το έφερε η συγκυρία κι όχι γιατί πρέπει να υπηρετηθεί ένας συγκεκριμένος στόχος που να αλλάζει την κατάσταση! Καλά είναι να γίνουν έργα αλλά όταν αυτά δεν απαντούν στο κεντρικό ζήτημα της παραγωγικής κρίσης στο νησί μας, δεν θα αλλάξουν την πτωτική μας πορεία. Επί πλέον η δημοτική αρχή της πόλης Κω κάνει ένα σοβαρό πολιτικό λάθος στην προτασεολογία της. Μας υπόσχεται μια σειρά έργων ως εξωτερικός συνεργάτης ή ως θειος που μας αγαπά! Η κοινωνία όμως, ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες όπως σήμερα, αναζητά ηγεσία που να συγκινεί και να δραστηριοποιεί τον κόσμο σε κοινούς στόχους αλλαγών. Να εμπνέει και να ξεσηκώνει κι όχι να ελέγχει ή να καθηλώνει! Να ανοίγει δρόμους μαζί με τους πολλούς κι όχι να καθυποβάλλει την άφεση στα ικανά της χέρια!

Η Ανθρώπινη Κως υστερεί προγραμματικά. Δεν έχει επεξεργαστεί θέσεις. Στηρίζεται σε μια αρνητική πολιτική, προβάλλοντας καθαρότητα προθέσεων.

Θα κλείσουμε με ένα σχόλιο που αφορά την νέα παράταξη του πρώην υπουργού και δήμαρχου  της πόλης. Αυτό της απασχόλησης των νέων μας.

Το ζήτημα της ανεργίας των νέων μας δεν μπορεί να λυθεί μέσα από τον Δήμο και μάλιστα με τον τρόπο που περιγράφει στα κείμενα της. Την δεκαετία του 1990 ο κ. Υπουργός το επεχείρησε επιτυχώς με την δημιουργία των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου. Σήμερα κατανοεί ότι αυτό δεν μπορεί να επαναληφτεί. Βγαίνει λοιπόν έξω από το θεσμοθετημένο κρατικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο και μιλά για μια σειρά ινστιτούτα και συνεργατικές, που το μεγαλύτερο πρόβλημα τους είναι η δημοτική χρηματοδότηση. Καλά είναι όλα αυτά σαν ιδέες και σαν πειραματικές διαδικασίες, παρά την δυσκολία της εφαρμογής τους. Αγγίζουν όμως τα όρια του ακτιβισμού και των δράσεων μη κυβερνητικών οργανώσεων κι όχι κρατικών θεσμών και γι αυτό δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας. Εκτιμούμε ότι θα εκτεθεί και το πιο επικίνδυνο είναι ότι θα απογοητεύσει νέους ανθρώπους! Σαν ιδέα δεν είναι απορριπτέα. Στην πρόταση μας για το ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟ και την ΑΒΙΚΩ (2005 και 2009) προτείνουμε την δημιουργία τέτοιων συνεργατικών ομάδων σε συγκεκριμένο και περιορισμένο χώρο. Οι ομάδες όμως αυτές θα παράγουν προϊόντα νέας τεχνολογίας και παραδοσιακών τεχνών, θα βοηθούν προβληματικές ομάδες παραγωγών, όπως για παράδειγμα ενοικιαζόμενα, μικρά καταστήματα κλπ εφοδιάζοντας τους με ιδέες και εφαρμόσιμες προτάσεις. Εδώ όμως πρόκειται για κάτι άλλο. Προπαγανδίζονται για παράδειγμα ομάδες όπως: κατασκευών και συντηρήσεων κτηρίων! ομάδα αρχαιολογικών ανασκαφών και συντηρήσεων!  Δεν νομίζουμε ότι πατούν στον έδαφος. Μάλλον ψηφοθηρία ασκείται παρά πολιτική υποστήριξη ενός πραγματικού λαϊκού αιτήματος.

Σέβομαι τους συμπολίτες μας της Λαϊκής συσπείρωσης αλλά η πολιτική τους είναι τόσο αυστηρά περιχαρακωμένη που δεν μας επιτρέπει καν τον διάλογο και επομένως αποκλείει τις οποιεσδήποτε λογικές κοινών προσπαθειών.

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας.

 

ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΕΛΠΙΔΑΣ νήσου ΚΩ