Τη «Διακήρυξη του Λουξεμβούργου» παρουσιάζει στα ελληνικά ο Μιχάλης Τρεμόπουλος

Την πρόσφατη «Διακήρυξη του Λουξεμβούργου», με τις πράσινες προτάσεις για κοινή ευρωπαϊκή πολιτική εξόδου από την κρίση, παρουσίασε σήμερα στα ελληνικά ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος.

Η διακήρυξη, που συνυπογράφεται από τους 4 ευρωβουλευτές που εκπροσωπούν στο ευρωκοινοβούλιο τους Πράσινους για οικονομικά θέματα, καθώς και από την κοινοβουλευτική ομάδα του Déi Gréng, του πράσινου κόμματος του Λουξεμβούργου, σκιαγραφεί την πρόταση των Πράσινων για κοινή Ευρωπαϊκή Οικονομική Πολιτική, ως απάντηση στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Οι ευρωβουλευτές που την υπογράφουν είναι οι Pascal Canfin (Γαλλία), Sven Giegold (Γερμανία), Philippe Lamberts (Βέλγιο) και Claude Turmes (Λουξεμβούργο).

Η πράσινη αυτή διακήρυξη αποκτά τις μέρες αυτές ιδιαίτερη επικαιρότητα, ως έμμεση απάντηση στις προτάσεις της κ. Μέρκελ και της γερμανικής κυβέρνησης για μια κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, με δρακόντειες ρυθμίσεις που εστιάζουν κυρίως στη θεσμική θωράκιση του Συμφώνου Σταθερότητας. Οι 4 βασικοί άξονες που προτείνουν οι Πράσινοι, είναι:

Εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών μέσω έκδοσης κοινών ευρωομολόγων.

Αυστηρότεροι ευρωπαϊκοί κανόνες για την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Καθιέρωση ελάχιστου κοινού φορολογικού συντελεστή για τις εταιρίες και αυτόματη Ανταλλαγή Πληροφοριών σε επίπεδο ΟΟΣΑ.

Αποφασιστική ενίσχυση των επενδύσεων για Πράσινη Στροφή της Οικονομίας.

«Η Ευρώπη δε μπορεί να συνεχίσει όπως μέχρι τώρα», δήλωσε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Η λύση περνά μέσα από περισσότερη και όχι λιγότερη Ευρώπη, κάτι που, εκτός από αλληλεγγύη και υπευθυνότητα, απαιτεί και Κοινή Οικονομική Πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μια κοινή όμως οικονομική πολιτική οφείλει να δίνει βιώσιμες διεξόδους από την κρίση, όχι να την ανακυκλώνει όπως κάνουν οι προτάσεις της γερμανικής κυβέρνησης. Αν θέλουμε λοιπόν η Ευρώπη να έχει μέλλον, η δημοσιονομική πειθαρχία δε μπορεί να είναι υποκατάστατο της βιωσιμότητας: θα πρέπει να εναρμονίζεται με την κοινωνική συνοχή και με την ανάγκη να επενδύσουμε αποφασιστικά στη διέξοδο από την κρίση μέσα από ένα εκτεταμένο πανευρωπαϊκό πρόγραμμα Πράσινης Στροφής στην οικονομία, πρόγραμμα που θα έδινε σημαντικές ανάσες και σε χώρες όπως η δική μας. Το πράσινο κίνημα έχει, και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προτάσεις που μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά. Πρέπει τώρα να συζητήσουμε και να προωθήσουμε τις επείγουσες αλλαγές στους θεσμούς και την πολιτική, που θα μας βοηθήσουν να φθάσουμε, από τη σημερινή Ευρώπη της Κομισιόν, των κυβερνήσεων και των τραπεζών, σε μια Ευρώπη των πολιτών και της βιωσιμότητας».

Oλόκληρο το κείμενο της Διακήρυξης του Λουξεμβούργου:

«Η κρίση του ευρώ αποτελεί δοκιμασία ιστορικών διαστάσεων για ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το διακύβευμά της αφορά άμεσα την ποιότητα ζωής και την κοινωνική δικαιοσύνη στις κοινωνίες μας. Συνεκτικέςκαιεκθεμελίωνπαρεμβάσειςείναιαπαραίτητεςγιανααντιμετωπίσουμετηνοικονομικήκρίση.

Μέτρα άμεσης εφαρμογής

• Σε πνεύμα αλληλεγγύης, η χρηματοδοτική βοήθεια για χώρες σε κατάσταση όπως αυτή της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, είναι ανάγκη να προσφερθεί σε προσιτά επιτόκια,  κοντά στο πραγματικό επιτόκιο με το οποίο αντλεί τα κεφάλαιά του  από την αγορά το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. 
• Υπάρχει ανάγκη για ταχεία αποσαφήνιση των κανόνων κάθε χώρας για το χειρισμό περιπτώσεων οικονομικής κατάρρευσης επιχειρήσεων, ώστε να μπορούν οι εθνικές αρχές να παρεμβαίνουν σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για αναδιάρθρωση  ή μετοχοποίηση χρεών σε μετοχές, διατηρώντας ή αναλαμβάνοντας σε (φερέγγυες) «καλές τράπεζες» λειτουργίες όπως καταθέσεις, αποταμιεύσεις ή δανειοδότηση μικρών επιχειρήσεων.  Ένα συντονισμένο Σχέδιο Δράσης για αναδιάρθρωση του χρέους του τραπεζικού τομέα απαιτεί προσεγγίσεις για από κοινού ανάληψη των βαρών, συντονισμένες ανά περίπτωση,  προκειμένου να αποφύγουμε μετακύλιση του συνολικού κόστους στους φορολογουμένους. 
• Πρέπει να διασφαλιστεί ότι σε κάθε χώρα οι πλουσιότεροι θα συμβάλουν οικονομικά σε σημαντική έκταση. Επικρίνουμε έντονα την κοινωνικά άδικη κατανομή του κόστους προσαρμογής στα Προγράμματα Σταθερότητας που έχουν ήδη συμφωνηθεί. Οι όροι πρέπει να σχεδιάζονται με τρόπο που να μειώνει τις ανισότητες, όχι να υποχρεώνουν τους φτωχούς να πληρώνουν αυτοί το τίμημα. Η μείωση των δημοσίων δαπανών δεν πρέπει να πλήττει τις δημόσιες υπηρεσίες ούτε να οδηγεί  την οικονομική ανάπτυξη σε ασφυξία.

Τελικός στόχος οφείλει να είναι μια Κοινή Ευρωπαϊκή Οικονομική Πολιτική

• Πέρα από την άμεση κατάσταση ανάγκης, μια μακροπρόθεσμη οπτική απαιτεί συνολική μεταρρύθμιση και ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα διαρθρωτικά αίτια της σημερινής κρίσης. Παράλληλα με την ανάγκη για βιώσιμη και αποτελεσματική μείωση των δημοσίων χρεών και ελλειμμάτων, πρέπει να αντιμετωπιστεί το ευρύτερο ζήτημα των μακροοικονομικών ανισορροπιών, όπως τα υπέρμετρα πλεονάσματα και ελλείμματα στα εθνικά ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών και το υπέρμετρο ιδιωτικό χρέος με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις φούσκες των ακινήτων. Για τα πλεονάσματα στα ισοζύγια, πρέπει να καθιερωθούν  μηχανισμοί που θα υποκινούν τα κράτη μέλη να τονώνουν την εσωτερική ζήτηση, όπως με την καθιέρωση ελάχιστων μισθών και με νέες επενδύσεις για  κοινωνικό και οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας.

• Η διαδικασία αναθεώρησης των κανόνων εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος χρειάζεται να ολοκληρωθεί, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι ελέγχονται σωστά οι κίνδυνοι που δημιουργούνται από το συγκεκριμένο τομέα. Αυστηροί κανόνες για short-selling, παράγωγα, και κεφαλαιακές απαιτήσεις πρέπει να εγκριθούν μέσα στο 2011. Δεδομένου ότι η τεχνοκρατική γνώση και η πολιτική πίεση στο θέμα αυτό είναι εξαιρετικά άνιση και ουσιαστικά κυριαρχείται από τον ίδιο το χρηματοπιστωτικό τομέα που θα υποβληθεί στις ρυθμίσεις, Πράσινοι ευρωβουλευτές, ακολουθούμενοι από  ευρωβουλευτές άλλων πολιτικών ομάδων επιφορτισμένους με θέματα νομοθεσίας για χρηματοπιστωτικές αγορές και τράπεζες, απηύθυναν τον Ιούνιο του 2010, έκκληση για Παρατηρητήριο Χρηματοπιστωτικού Τομέα (www.finance-watch.org) που θα ανοίξει το δρόμο για ανάπτυξη αντίρροπης τεχνοκρατικής γνώσης. Η έκκληση αυτή υποστηρίχθηκε από 160 ευρωβουλευτές και βουλευτές εθνικών κοινοβουλίων από πέντε πολιτικές ομάδες, και ήδη έχει ξεκινήσει προεργασία με ΜΚΟ, συνδικάτα, οργανώσεις καταναλωτών και πανεπιστημιακούς, για την ίδρυση FinanceWatchμέσα στο  2011.

Υγιή δημόσια οικονομικά δεν πρόκειται να υπάρξουν  στην Ευρώπη, χωρίς επαρκή φορολογικά έσοδα και χωρίς Κοινή Δημοσιονομική Πολιτική. Αυτό απαιτεί:

• ποιοτικό άλμα στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής,
• μεγαλύτερη συνεισφορά των επιχειρήσεων: Σε επίπεδο Ε.Ε., πρέπει να θεσπιστούν κοινή ενοποιημένη φορολογική βάση (CCCTB), καθώς και εναρμόνιση φορολογικών συντελεστών τουλάχιστον στο 25%. Θα πρέπει να δημοσιοποιούνται, χωριστά για κάθε εταιρία με διασυνοριακή δραστηριότητα, όλες οι σχετικές διοικητικές πράξεις και οι διευθετήσεις των εθνικών φορολογικών αρχών.
• γενίκευση και επέκταση της Αυτόματης Ανταλλαγής Πληροφοριών σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Στην ανταλλαγή θα περιλαμβάνονται και μερίσματα, δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και κεφαλαιακά κέρδη.
• σημαντική πρόοδο σε νέες πηγές φορολογικών εσόδων για τα κράτη μέλη (Φόρος Χρηματοοικονομικών Συναλλαγών, ενεργειακοί και άλλοι περιβαλλοντικοί φόροι), με δυνητική εξέλιξή τους σε ιδίους πόρους της Ε.Ε.

• ευρωομόλογα για αναχρηματοδότηση δημόσιου χρέους των χωρών-μελών, καθώς και Επενδυτικά Ομόλογα για χρηματοδότηση ενός  Ευρωπαϊκού Πράσινου «New Deal», με άλλα λόγια  για τον οικολογικό μετασχηματισμό της ευρωπαϊκής οικονομίας.
• μεσοπρόθεσμα, ο κανόνας της ομοφωνίας των κυβερνήσεων που κυριαρχεί ακόμη για τα φορολογικά θέματα  - αποτελώντας ουσιαστικά εμπόδιο σε κάθε πρόοδο -  πρέπει να αντικατασταθεί από ενισχυμένη πλειοψηφία και συναπόφαση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Για μας τους Πράσινους το σημείο που βρίσκεται σήμερα η Ευρώπη είναι, για την πολιτική της ολοκλήρωση, μια στιγμή είτε συνολικής λύσης είτε συνολικής κατάρρευσης. Δεν υποτιμούμε καθόλου το καταστροφικό δυναμικό της παρούσας χρηματοοικονομικής, οικονομικής και κοινωνικής αναστάτωσης για τις κοινωνίες της Ευρώπης.

Οφείλουμε να επιλύσουμε αυτή την κρίση  συνδυάζοντας την επανατοποθέτηση των οικονομικών του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα σε υγιείς βάσεις, με την επένδυση σε ένα Πράσινο New Deal που θα στην Ευρώπη να πρωτοπορήσει στην οικοδόμηση μιας βιώσιμης κοινωνίας του 21ου αιώνα. Αν αποτύχουμε, η Ευρώπη θα κινδυνέψει με  αδυναμία να εγγυηθεί ποιότητα ζωής και κοινωνική δικαιοσύνη για τους πολίτες της, αλλά και με περιθωριοποίηση ως παγκόσμιος παράγοντας».