Aνακοίνωση της Π.Ε.Δ.Δ.Υ. για τα προβλήματα δασοπροστασίας

Η Ελληνική κοινωνία έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια δραματικές καταστάσεις εξαιτίας των δασικών πυρκαγιών και είναι σε όλους γνωστές και εμφανείς οι αδυναμίες της πολιτείας να περιορίσει τον αριθμό και τις επιπτώσεις τους στο φυσικό περιβάλλον και στην οικονομία των περιοχών που πλήττονται .

Για την Ένωσή μας το φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών δε συνδέεται μόνο με τις κλιματολογικές κλπ συνθήκες που το ευνοούν, αλλά με τις κοινωνικές πιέσεις, που ασκούνται στα δασικά οικοσυστήματα για την αλλαγή χρήσης τους. Ιδιαίτερα όταν η δασοπροστασία αναφέρεται σε ένα ασαφές και συγκεχυμένο νομικό πλαίσιο ή ακόμη και σε αρμοδιότητες που ασκούνται από διάφορους φορείς, είναι βέβαιο ότι σήμερα δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για ένα αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό, ούτε για την ασφάλεια της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας ή ακόμα και την προστασία έργων υποδομής που συνδέονται με την ορεινή οικονομία.

Δυστυχώς η Πολιτεία για ακόμη μια χρονιά δείχνει να είναι ανέτοιμη να οργανώσει τις υπηρεσίες και τους φορείς που εμπλέκονται με τη διαχείριση των δασικών πυρκαγιών.

Το πρόβλημα ασφαλώς επιτείνεται λόγω της οικονομικής κρίσης και του περιορισμού των διαθέσιμων πόρων αλλά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι συνδέεται άμεσα και με την εμφανή αδυναμία σε πολιτικό και υπηρεσιακό επίπεδο να αξιοποιηθεί, υπό αυτές τις συνθήκες, το διαθέσιμο έμψυχο δυναμικό των εμπλεκόμενων Υπηρεσιών. Αποτέλεσμα όλων αυτών και της έλλειψης συντονισμού των διαφόρων Υπουργείων και Υπηρεσιών είναι να βρισκόμαστε ήδη στη μέση της αντιπυρικής περιόδου και ο κρατικός μηχανισμός να είναι ανέτοιμος.

Είτε συζητάμε για την μειωμένη χρηματοδότηση των έργων πρόληψης, που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, είτε για την απαξίωση των Δημόσιων υπηρεσιών, που ασχολούνται με τη δασοπροστασία και λειτουργούν σε ένα καθεστώς οικονομικής εξαθλίωσης, είτε γενικά για τις ελλείψεις στην πρόληψη και την καταστολή των πυρκαγιών καταλήγουμε στα ίδιες απαισιόδοξες προβλέψεις .

Η Ένωσή μας υπερβαίνοντας ακόμη και αυτό το συνδικαλιστικό της ρόλο, κατέθεσε στην Κυβέρνηση προτάσεις για τη βελτίωση του επιχειρησιακού σχεδιασμού, είτε αυτός αφορούσε στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών είτε στην καταστολή τους .

Συνεπώς η ευθύνη για τα αποσπασματικά και αναποτελεσματικά μέτρα ή τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην οργάνωση της δασοπροστασίας, βαρύνει την Κυβέρνηση, η οποία και θα πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα που γεννώνται σε κάθε πολίτη.

• Γιατί δεν έχουν εκπονηθεί (τόσα χρόνια μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές των ετών 2007 και 2009) ενιαία σχέδια για την πρόληψη και την καταστολή των πυρκαγιών στα οποία να φαίνονται οι αρμοδιότητες που αναλαμβάνει κάθε ένας φορέας και συνεπώς οι ευθύνες που τους αναλογούν;

• Γιατί δεν έχουν χρηματοδοτηθεί ούτε και τη φετινή περίοδο έγκαιρα τα έργα πρόληψης και κυρίως οι καθαρισμοί και η συντήρηση των δρόμων και των αντιπυρικών ζωνών ;

• Γιατί δεν ενημερώνονται επίσημα και συστηματικά οι τοπικές κοινωνίες, μέσω των Μ.Μ.Ε, για το πρόβλημα των πυρκαγιών;

• Γιατί δεν έχουν εκπονηθεί σε επίπεδο Ο.Τ.Α σχέδια για την οργάνωση των δυνάμεων πολιτικής προστασίας προκειμένου οι πολίτες να συνδράμουν στην φύλαξη των δασών και την άμεση αναγγελία των πυρκαγιών;

• Γιατί συνεχίζεται η ίδια αποτυχημένη επιχειρησιακή τακτική από το Πυροσβεστικό Σώμα και πόσο επιτυγχάνεται με το σχεδιασμό που εφαρμόζεται, η άμεση επέμβαση χερσαίων μέσων και προσωπικού για την καταστολή των πυρκαγιών;

• Γιατί δεν εξαιρέθηκαν τα προγράμματα αντιπυρικής προστασίας (ή η αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών) από τις δημοσιονομικές περικοπές, με αποτέλεσμα σήμερα οι δημόσιες υπηρεσίες να στερούνται κάθε δυνατότητας να υλοποιήσουν, τα ούτως ή άλλως υποτυπώδη προγράμματα δασοπροστασίας τους ;

• Πως υπό αυτές τις συνθήκες θα εξασφαλιστεί η παρουσία του κρατικού μηχανισμού μέσα στα προστατευόμενα από το ελληνικό Σύνταγμα δάση;

Το ερώτημα “ποιος είναι αρμόδιος να κάνει τι;” είναι το μόνο που έρχεται στη σκέψη όλων όσων βρέθηκαν αντιμέτωποι με κάποια δασική πυρκαγιά τα προηγούμενα έτη. Είμαστε βέβαιοι ότι, όσο η κατάσταση αυτή συνεχίζεται, δε θα πάρουν καμιά απάντηση ούτε και την τρέχουσα αντιπυρική περίοδο.

Οι δασικές πυρκαγιές έχουν ασφαλώς πολλούς φυσικούς αυτουργούς, που αποβλέπουν στην αλλαγή χρήσης και την οικοπεδοποίηση των δασών. Όμως ο κυριότερος ηθικός αυτουργός είναι η πολιτική που εφαρμόζεται και θέλει τα δάση απροστάτευτα, με ένα νομικό πλαίσιο το οποίο κάθε φορά που αλλάζει, αντί να βελτιώνεται περιορίζει ακόμη περισσότερο, όχι μόνο την προστασία, αλλά και αυτή την έκταση των δασών.

Για τους παραπάνω λόγους εμείς, ζητάμε από την πολιτεία να πάρει άμεσα μέτρα για το πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών, να ισχυροποιήσει το νομικό πλαίσιο για τη δασοπροστασία (χωρίς ψευδεπίγραφα διλλήματα για το τι θέλουμε (!) να είναι δάσος) και να εξασφαλίσει ότι όλοι οι πόροι που προέρχονται από τα δάση θα διατίθενται για τη δασική ανάπτυξη και προστασία, προχωρώντας στην οργάνωση ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού μηχανισμού, με κύριο και θεμελιώδες έργο την αειφορική διαχείριση και την προστασία των δασών.

 

 

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος Νίκος Μπόκαρης

Ο Αντιπρόεδρος     Θάνος Ζήσης