Οι Πολίτες κόντρα στον Καιρό για το μεταφορικό ισοδύναμο

Μεταφορικό ισοδύναμο: Ένα ακόμα ψέμα της κυβέρνησης

Την ώρα που οι νησιώτες πλήττονται από την απαράδεκτη αύξηση των ναύλων που επέβαλλαν τα εφοπλιστικά συμφέροντα, νέα ψυχρολουσία για το νησιωτικό κόσμο της χώρας αποτελούν τα αποτελέσματα των πρόσφατων συνομιλιών που είχαν στις Βρυξέλλες με ανώτατα στελέχη των Γενικών Διευθύνσεων Περιφερειακής Ανάπτυξης και Μεταφορών, ο Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων Γ. Πουσσαίος και ο Δήμαρχος Σύρου-Ερμούπολης Γ. Δεκαβάλλας. (Σχετική Ανακοίνωση εκδόθηκε από την ΤΕΔΚ ΚΥΚΛΑΔΩΝ στις 15/4).

Στις συνομιλίες αυτές και ειδικότερα σε σχέση με το μεταφορικό ισοδύναμο, αποκαλύφθηκε από τους κοινοτικούς - σε αντίθεση με όσα διαβεβαίωναν οι κυβερνητικοί παράγοντες (βλέπε τη σχετική απάντηση του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας στις 12-2-2010 σε Ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ότι....αυτό μπορεί να εφαρμοστεί αρκεί να επιδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεδομένου ότι το κόστος ανέρχεται σε περίπου 1,5 δις ετησίως...) - ότι στο θέμα της επιδότησης του εισιτηρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει καμία αντίρρηση, ωστόσο κάτι τέτοιο έχει να κάνει με την γενικότερη οικονομική πολιτική του κάθε κράτους – μέλους, το οποίο μόνο με δικά του οικονομικά μέσα επιτρέπεται να χρηματοδοτήσει για να επιτευχθεί χαμηλότερο κόστος για το εισιτήριο των επιβατών και για τις μεταφορές γενικότερα.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση σε εποχή μνημονίου και γενικών περικοπών, η κυβέρνηση να επωμιστεί ένα τέτοιο κόστος. Γιατί τότε όλα αυτά τα χρόνια, ο λαλίστατος Υφυπουργός Ανταγωνιστικότητας Π. Ρήγας αλλά και οι υπόλοιποι κυβερνητικοί βουλευτές πουλούσαν φρούδες ελπίδες και καθρεφτάκια στους "ιθαγενείς", καλλιεργώντας για άλλη μια φορά ψεύτικες προσδοκίες;

Αντίθετα και σύμφωνα πάντα με τα κοινοτικά στελέχη, θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από την Ε.Ε., η κατασκευή πλοίων, εφόσον υπάρξουν κοινοπρακτικά σχήματα στα οποία θα έχει συμμετοχή το Ελληνικό Δημόσιο. Προσθέτοντας επιπλέον ότι κάτι τέτοιο, είναι θέμα του εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού, τον οποίο αποφασίζει το κάθε κράτος – μέλος. Θα μπορούσε δηλαδή μέσα στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ να σχεδιαστεί και να ζητηθεί κάτι τέτοιο, όπως εντάσσονται και χρηματοδοτούνται αντίστοιχα και άλλα έργα.

Αν ισχύει λοιπόν κάτι τέτοιο, γιατί δεν διεκδικήθηκε ποτέ η επιδότηση κατασκευής πλοίων στα ελληνικά ναυπηγεία (π.χ. Νεώριο) και ούτε καν υπήρξε η σκέψη για ακτοπλοϊκούς φορείς με συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου, όπως είχαμε επισημάνει ότι ισχύει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Απλούστατα γιατί καμιά ελληνική κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν ήθελε να διαταράξει τις σχέσεις της με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και να αμφισβητήσει την ασυδοσία και τα προνόμια τους.

Τι άλλο χρειάζεται να ακούσουμε και να πληροφορηθούμε για να επιβεβαιώσουμε την ανικανότητα, το ψέμα, αλλά και την επικινδυνότητα των ανθρώπων που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας όλα αυτά τα χρόνια;