«Ζήτω η Ελλάδα» στον κεντρικό ουρανοξύστη της Deutsche Bank!
Ενα τεράστιο πανώ «Ζήτω η Ελλάδα» περικύκλωσε τον κεντρικό ουρανοξύστη της Deutsche Bank στη Φρανκφούρτη!*
Δεν λοιδορούν όλοι στην Ευρώπη τον Ελληνικό Λαό για την χρεοκοπία του κράτους μας.
Τα μέσα ενημέρωσης και στην Ελλάδα μας μεταφέρουν μόνο την μία άποψη. Την άποψη των κυρίαρχων οικονομικών κύκλων και κατ επέκταση πολιτικών κύκλων της Ένωσης.
Υπάρχουν κι άλλα γεγονότα και μια άλλη πληροφόρηση που τμήμα τους αποτελεί το κείμενο που ακολουθει.
Ανοιχτή συγκέντρωση στη Φρανκφούρτη
«Τι είναι καπιταλισμός; Ένα σύστημα όπου η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δουλεύει για να πλουτίζουν λίγοι... Μην ακούτε τους «επενδυτές» που λένε: "Έβαλα τα λεφτά μου να δουλέψουν." Δεν είναι τα λεφτά που δουλεύουν, αλλά τα εκατομμύρια οι άνθρωποι... Ο ιδιωτικός πλούτος είναι ληστεία. Γιατί κανείς στον κόσμο δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δούλεψε τόσο πολύ, ώστε ν΄ αποκτήσει 1 δις ευρώ. Πολλοί άλλοι άνθρωποι δούλεψαν γι΄ αυτό... Όσο για την κερδοσκοπία, είναι όπλο μαζικής καταστροφής. Ξεκινώντας απ' όποιον σπεκουλάρει με τα τρόφιμα και οδηγεί ανθρώπους στην πείνα, οι σπεκουλαδόροι πρέπει να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Ο απορυθμισμένος κόσμος των τραπεζών είναι μια τάξη ανελευθερίας. Εμείς παλεύουμε για μια τάξη ελευθερίας.»
Ο ΄Οσκαρ Λαφοντέν συμπρόεδρος του Κόμματος της Αριστερά στην Γερμανία είπε και τα παραπάνω, συνδυασμένα μεταξύ πολλών άλλων και με το αίτημα αύξησης στα 10 ευρώ του γερμανικού κατώτερου ωρομίσθιου, παγωμένου εδώ και μια δεκαετία στα 6,5, ως βασικής πράξης αλληλεγγύης απέναντι στους Έλληνες εργαζόμενους, εφόσον, όπως εξήγησε στους συγκεντρωμένους, τα ελληνικά ελλείμματα σχετίζονται άμεσα με τα γερμανικά πλεονάσματα, που οφείλονται πριν απ' όλα στο μεγάλο ντάμπινγκ του κόστους εργασίας στη Γερμανία. Απευθυνόταν σε 2.000 ανθρώπους μες στη νυχτερινή παγωνιά στις 18.11.2011 στην ανοιχτή συγκέντρωση του Die Linke με θέμα «Όχι στη δικτατορία των χρηματιστικών αγορών.» Τόπος, η (μισή) Πλατεία της παλιάς αυτοκρατορικής Όπερας στο κέντρο του «Τετράγωνου των Τραπεζών» στη Φρανκφούρτη, με τους ουρανοξύστες της Deutche Bank και των άλλων γερμανικών τραπεζών, της ΕΚΤ και του Χρηματιστήριου ολόγυρα.
Απέναντι από τους συγκεντρωμένους στην Όπερα δινόταν δείπνο των «Ευρωπαίων τραπεζιτών» με οικοδεσπότες τον Πρόεδρο της Deutsche Bank Άκερμαν και τον Πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι. Το πανό στην είσοδο της Όπερας το ανέφερε ως «Νύχτα τέχνης και κουλτούρας»: Οι τραπεζίτες ξέρουν καλύτερα απ' όλους τι ύψιστη εκδήλωση κουλτούρας είναι το φαί... Κι όπως λέει κι η Όπερα της πεντάρας: «Πρώτα η μάσα / κι η ηθική μετά.»
Ο Λαφοντέν απευθυνόταν κατευθείαν σε αυτούς που ανέβαιναν γιουχαϊζόμενοι τα σκαλιά στην Όπερα αλλά και στους άντρες της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος (ΕΥΠ), που κατέγραφαν (επισήμως κι όχι κρυφά, όπως στην Ελλάδα) μια πολιτική δραστηριότητα κόμματος του Κοινοβουλίου. Με ένα τεράστιο πανώ «Ζήτω η Ελλάδα κλπ» περικύκλωσαν τον κεντρικό ουρανοξύστη της D.B. στη Φρανκφούρτη, ακριβώς απέναντι μας. Μήπως ακούσαμε κάτι γι΄ αυτό στην Ελλάδα;
«Γερμανία, δύο κόσμοι»: μερίσματα-ρεκόρ...
Ένας δημοσιογράφος της Handelsblatt (22.11.2011) έγραψε χαρακτηριστικά: «Οι Γερμανοί επιχειρηματίες ζουν σε δύο κόσμους. Στον ένα βασιλεύουν οι λέξεις "κρίση" και "φόβος ύφεσης". Στον άλλο πολλές γερμανικές επιχειρήσεις θα μοιράσουν την Πρωτοχρονιά τα κέρδη τους στους μετόχους.»
Και θα μοιράσουν μερίσματα-ρεκόρ, τα δεύτερα ψηλότερα στη μεταπολεμική Γερμανία, καθώς σπάνια είχαν τόσο ψηλά κέρδη όσο το (καταστροφικό για την υπόλοιπη Ευρωζώνη) 2011: Μόνο οι 30 επιχειρήσεις του Δείκτη DAX θα μοιράσουν 27,1 δις ευρώ! Μήπως όμως ο βασιλιάς τρελάθηκε; Όπως παρατηρεί η κατεξοχήν εφημερίδα του γερμανικού μεγάλου κεφαλαίου, δε θα μοιράσουν έως 50% των καθαρών κερδών για να επενδύσουν τα υπόλοιπα, όπως κάνει κάθε νοικοκυρεμένη επιχείρηση. Η Deutsche Telekom (ΟΤΕ) μοιράζει στους μετόχους σχεδόν όλα τα κέρδη της, 3 δις. Άμεσο αποτέλεσμα; Άνοδος της ζήτησης για είδη πολυτελείας και άνοδος των διαθέσιμων για σπέκουλα. Και αποεπένδυση, καθώς την ίδια ώρα η Μπούντεσμπανκ προειδοποιεί για «σκληρό 2012», με ανάπτυξη 0,5% - δηλαδή για κίνδυνο στασιμότητας ή και ύφεσης. Και ο τρέχων δείκτης λιανικού εμπορίου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις γερμανικές εξαγωγές με προορισμό το λιανικό εμπόριο: Με τις χώρες της Ευρωζώνης να περνούν όλες σήμερα σε άγρια λιτότητα, το 2011 ο δείκτης λιανικού εμπορίου στο σύνολο της (συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας) αυξήθηκε λόγω πληθωρισμού κατά 0,8% ως προς την αξία, ο όγκος του όμως μειώθηκε κατά 2,3%...
«Γερμανία, διχασμένη χώρα»: ...και απολύσεις-ρεκόρ
Κι έτσι η ίδια εφημερίδα στις 25/26.11.2011 μιλά για «Γερμανία, διχασμένη χώρα»: Η ΝΟΚΙΑ θα απολύσει 17.000 εργαζόμενους μέχρι τέλους 2013, οι 3.500 στη Γερμανία. Η Εταιρεία Ηλεκτρισμού Εόν, που στηρίζεται στην πυρηνική ενέργεια, θα απολύσει 11.000 από τους 80.000 εργαζόμενους της, οι 6.500 στη Γερμανία. Η Deutsche Telekom ανάγγειλε άλλες 1.500 απολύσεις μέχρι τέλους του χρόνου. Ο Γερμανικός ΟΑΕΔ υπολογίζει ότι μέσα στον επόμενο χρόνο θα χαθούν μισό εκατομμύριο θέσεις πλήρους απασχόλησης.
Ως ενδεικτικό του τέλους του «θαύματος της απασχόλησης» θεωρείται η άνοδος των προσωρινά απασχολούμενων - 900.000 άνθρωποι το φθινόπωρο, νούμερο ιστορικά πρωτοφανέρωτο. Όμως το «θαύμα» δεν πρέπει να ήταν τόσο ουσιαστικό: Λόγω κυρίως της ψηλότερης ανεργίας, οι κάτοικοι του Βερολίνου έχουν την μεγαλύτερη υπερχρέωση ανάμεσα στις μεγάλες Γερμανικές πόλεις - 12,32%.
Η «θεραπεία Σρέντερ»
Το γερμανικό μεγάλο κεφάλαιο κατάφερε να κάνει το «εξαγωγικό θαύμα», που οδήγησε στα γερμανικά πλεονάσματα, με ένα πελώριο ντάμπινγκ του μισθού εργασίας, που εσωτερικοποιούσε τον πυρήνα της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού: Την τελευταία δεκαετία αυτό στηρίχτηκε στη «θεραπεία Σρέντερ», δηλ. στην Ατζέντα 2010 και στη νομοθεσία Hartz-IV, για τα οποία η Μέρκελ έχει εκφράσει δημόσια την ευγνωμοσύνη της απέναντι στον επικεφαλής της τότε κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων. (Ο τελευταίος θέσπισε και τις δύο νομοθετικές ρυθμίσεις το 2001 με τη φράση: «Στην κοινωνία μας δεν υπάρχει δικαίωμα στην τεμπελιά».) Μέσω αυτών των «μεταρρυθμίσεων»: O εργατικός μισθός παραμένει παγωμένος επί μια δεκαετία. Oι αμοιβές μετατοπίστηκαν εγγύτερα στο κατώτατο ωρομίσθιο. Oι επιδοτούμενοι άνεργοι βρίσκονται σε καθεστώς διαρκούς εκβιασμού προκειμένου να δεχτούν δουλειές άσχετες με την ειδικότητα τους, ανάμεσα τους και τις λεγόμενες «δουλειές του 1 ευρώ», όπου π.χ. ένας πτυχιούχος για να μη χάσει την επιδότηση είναι υποχρεωμένος να δουλέψει στην υπηρεσία καθαριότητας ενός Δήμου με αμοιβή 1 ευρώ και ο ΟΑΕΔ συμπληρώνει το υπόλοιπο ποσό μέχρι του ύψους του επιδόματος ανεργίας. H εσωτερική ζήτηση αποτελματώθηκε. Aνέβηκε η ηλικία συνταξιοδότησης και το κοινωνικό κράτος μπήκε σε πορεία αποδόμησης.
Οι «μεταρρυθμίσεις» που εισάγονται σήμερα με το ζόρι στην Ευρωζώνη αποτελούν αντίγραφα της «θεραπείας Σρέντερ», πρότυπο πλέον για όλη την Ευρώπη. Οι ίδιες οι εφημερίδες, όμως, του μεγάλου κεφαλαίου στη Γερμανία αναγνωρίζουν ότι για να «αποδώσουν» από την άποψη της κερδοφορίας όσο και των πολιτικών απασχόλησης, η χώρα θα πρέπει να βρίσκεται σε πορεία ανάπτυξης. Ενώ στην Ελλάδα, επιπλέον, δοκιμάζονται νέα, επιπρόσθετα καταστροφικά μέτρα εν είδει κοινωνικής μηχανικής: με στόχο να βγουν συμπεράσματα για το ποια απ' αυτά μπορούν να επεκταθούν και στις υπόλοιπες χώρες.
*Το κείμενο είναι της Ναντιας Βαλαβάνη, εμβληματικής μορφής του αντιδικτατορικού αγώνα 1970-74 και συγγραφέα που βρέθηκε στην Φρανκφούρτη σε αυτήν την ανοιχτή συγκέντρωση του Die Linked, ως προσκεκλημένη εργατικών συνδικάτων.
Νίκος Μυλωνάς
