Ο ΣΥΡΙΖΑ Δωδεκανήσου για την παιδεία

 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ν. ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ρόδος 24/05/2012

Από την περασμένη Δευτέρα οι πανελλαδικές εξετάσεις άρχισαν, και δεκάδες χιλιάδες μαθητές & μαθήτριες αγωνίζονται, σε ένα εξαιρετικά δυσμενές οικονομικό και κοινωνικό κλίμα, για μια θέση σε κάποιο τμήμα των ΑΕΙ της χώρας.

Για μια ακόμη φορά, οι μαθητές ανταγωνίζονται σε έναν εξεταστικό «μαραθώνιο» για να εισαχθούν σε ένα τμήμα (ως «οι καλύτεροι/ες»), με την ελπίδα να κατοχυρώσουν ένα ασφαλές εργασιακό μέλλον. Σε μια εποχή όπου η δραματική μείωση των εισοδημάτων, η ανεργία, κυρίως των νέων, και η συστηματική καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και δυνατοτήτων της χώρας, καθηλώνουν τους νέους σ' ένα ασφυκτικό παρόν που παραπέμπει σ' ένα δυσοίωνο μέλλον, η μέση ελληνική οικογένεια αγωνιά, μετά από οικονομικές θυσίες ετών, για το αν το παιδί της, όχι μόνο θα είναι «επιτυχημένο» (με την εισαγωγή του σε οποιοδήποτε τμήμα ΑΕΙ), αλλά και για το αν θα επιτύχει το ελάχιστο, το αυτονόητο: να εξασφαλίσει μια θέση εργασίας μόλις αποφοιτήσει!
Τα περισσότερα (επίσημα) στατιστικά στοιχεία, αλλά και πληθώρα μελετών αποδεικνύουν ότι το περίφημο «αδιάβλητο» και «αξιοκρατικό» σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων, όχι μόνο δεν έλυσε αλλά δημιούργησε νέες ανισότητες στην ελληνική κοινωνία, αφού έχει αυξηθεί ανησυχητικά ο αριθμός των μαθητών του λυκείου που έμειναν στην ίδια τάξη ή παραπέμπονται στις εξετάσεις του Σεπτέμβρη κατά περίπτωση, ενώ ενισχύθηκαν σε επικίνδυνο βαθμό και τα φαινόμενα διαρροής, με αποτέλεσμα την πρωτοφανή συρρίκνωση του μαθητικού δυναμικού του Λυκείου. Επίσης, μελέτες έχουν δείξει ότι η αντιπροσώπευση των λιγότερο προνομιούχων στρωμάτων (με οικονομικούς ή μορφωτικούς όρους) στα ΑΕΙ ολοένα και χειροτερεύει αφού το σύστημα εισαγωγής σε αυτά φόρτωσε τους μαθητές από τα στρώματα αυτά με επιπλέον φόρτο εργασίας και υψηλότερες απαιτήσεις και κατέστησε –σε συνδυασμό, φυσικά, και με άλλους παράγοντες— απαραίτητη την εξωσχολική «βοήθεια» (βλ. οργανωμένα φροντιστήρια, κατ' οίκον ιδιαίτερα μαθήματα κλπ.), γεγονός που επιβάρυνε και εξακολουθεί να επιβαρύνει υπέρμετρα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς.
Ακούμε πολλά στελέχη ή βουλευτές των κομμάτων εξουσίας, όλων εκείνων δηλαδή που έχουν τη μέγιστη ευθύνη για την υποβάθμιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης, να απευθύνουν λόγια συμπαράστασης στους μαθητές που υφίστανται πρωτοφανείς δοκιμασίες (σωματικές & ψυχολογικές) για το αυτονόητο, δηλαδή ολοκληρωμένες σπουδές για αξιοπρεπή και δημιουργική διαβίωση στο μέλλον, χωρίς όμως να τους απαντούν σε αμείλικτα ερωτήματα:
1.γιατί εδώ και μια δεκαπενταετία (από την εποχή της «μεταρρύθμισης Αρσένη») ακούνε οι μαθητές –και οι οικογένειές τους— συνεχώς υποσχέσεις για κατάργηση αυτού του βάναυσου και μη ουσιαστικού εξεταστικού μαραθωνίου, χωρίς να γίνεται τίποτα;
2.γιατί το ελληνικό σχολείο –ιδιαίτερα το λύκειο— έχει μεταβληθεί σε ένα πεδίο συνεχών πειραματισμών, που προωθούνται στο πλαίσιο νεοφιλελεύθερων πολιτικών, χωρίς επεξεργασία και κυρίως χωρίς σωστή ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και των εκπαιδευτικών στρατηγικών (ολοκληρωμένη διαχείριση - αξιοποίηση της γνώσης, κριτική σκέψη, γνώσεις για το πως προσκτάται η γνώση κ.λ.π.);
3.πως θα επιτευχθεί η αναβάθμιση της Παιδείας, με πολιτικές της μείωσης των διορισμών (στους 10 που αποχωρούν διορίζεται ένας) και των μισθών των εκπαιδευτικών, με σοβαρές ελλείψεις μαθησιακού υλικού και υλικοτεχνικών υποδομών και με κατάργηση ή του περιορισμό σημαντικών εκπαιδευτικών υπηρεσιών και λειτουργιών (ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη, μέτρα στήριξης παιδιών μεταναστών, με ειδικές ανάγκες κ.λπ.) που επιβάλλουν τα Μνημόνια;

Ο ΣΥΡΙΖΑ σταθερά στηρίζει συγκεκριμένες πολιτικές για την Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, οι οποίες δεν είναι –και δεν θα μπορούσαν να είναι— αποκομμένες από μια ευρύτερη πολιτική ανατροπή στην Ελλάδα, και τη δημιουργία μιας προοδευτικής, σοσιαλιστικής διακυβέρνησης, η οποία θα αξιοποιήσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας, ούτως ώστε να παραχθεί πλούτος και να αναδιανεμηθεί ο υπάρχων, για την κοινωνική εξασφάλιση, για την Παιδεία, την Υγεία και τον Πολιτισμό. Η ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης αποτελεί προϋπόθεση και κινητήρια δύναμη για την τεχνολογική εξέλιξη και την κοινωνική ανάπτυξη. Αυτό δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση υποταγή του εκπαιδευτικού σχεδιασμού στις τρέχουσες ανάγκες της οικονομίας, γιατί η ίδια η ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης δημιουργεί όρους και συνθήκες για την επιτάχυνση της ανάπτυξης σε όλους τους τομείς, ακόμη και σε χώρες που υστερούν σε υποδομή και παραγωγική εμπειρία. Αντίθετα, το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να λειτουργεί σε ένα πλαίσιο σχετικής αυτονομίας, ώστε να μπορεί να δρα προωθητικά για την κοινωνία και να εξασφαλίζει τη δυνατότητα προσαρμογής σε απρόβλεπτες εξελίξεις.
Κεντρικός άξονας της μεταρρύθμισης που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ενιαία δεκατετράχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση (δωδεκάχρονη, με το συνυπολογισμό διετούς υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης), ποιοτικά αναβαθμισμένη, που θα παρέχεται ως δημόσιο αγαθό σε όλους, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς (θρησκεύματος, υπηκοότητας κ.λπ.).
Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για:
1.Αποφασιστική διεύρυνση των υπηρεσιών που προσφέρονται από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε να περιορίζεται η ανάγκη προσφυγής σε εκπαιδευτικούς φορείς έξω από αυτό.
2.Άμεση λήψη εκπαιδευτικών και κοινωνικών μέτρων αντισταθμιστικής πολιτικής υπέρ των υποβαθμισμένων κοινωνικών ομάδων.
3.Πραγματικά Ενιαίο Λύκειο, ενταγμένο στο πλαίσιο της 12χρονης (14χρονης) υποχρεωτικής εκπαίδευσης, που θα συνδυάζει αρμονικά τη θεωρητική μόρφωση με την πρακτική δραστηριότητα και τη σύγχρονη τεχνολογία και θα παρέχει σύγχρονη γενική μόρφωση σε κάθε μαθητή και μαθήτρια.
4.Αυτόνομη μορφωτική λειτουργία του Ενιαίου Λυκείου και αποσύνδεσή του από τη διαδικασία των εισαγωγικών εξετάσεων για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ.
5.Ελεύθερη πρόσβαση των αποφοίτων του Ενιαίου Λυκείου στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, κάτω από προϋποθέσεις –μόνο για τα τμήματα αυξημένης ζήτησης, άρα και περιορισμένων δυνατοτήτων απορρόφησης— που θα λαμβάνουν υπόψη, τόσο τη γενικότερη επίδοση του μαθητή σε όλο το Λύκειο –και όχι σε μια τρίωρη εξεταστική δοκιμασία— όσο και τις προτάσεις και προϋποθέσεις που θα θέσουν και τα ίδια τα τριτοβάθμια ιδρύματα, αλλά και θα προσαρμοστούν στη σημερινή χωροταξική δομή της ανώτατης εκπαίδευσης και τις εργασιακές συνθήκες του προσωπικού (διδακτικού & διοικητικού) σε αυτά, ενώ θα απαντούν και σε ευρύτερα ζητήματα (κοινωνικής δικαιοσύνης, αναπτυξιακής πολιτικής κλπ.).
6.Ουσιαστική αύξηση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία στο 5% επί του ΑΕΠ, με ταυτόχρονο εξορθολογισμό και ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του συστήματος, ώστε να υποστηριχτεί επαρκώς κάθε αναγκαία καινοτομική παρέμβαση.
7.Άμεση και συνολική αναβάθμιση σημαντικών τομέων της εκπαίδευσης, όπως είναι η ξενόγλωσση εκπαίδευση, η καλλιτεχνική εκπαίδευση, η εκπαίδευση από απόσταση, η συνεχιζόμενη εκπαίδευση και κατάρτιση, η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και η εκπαιδευτική έρευνα, ώστε να μην αφεθούν στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τους επιχειρηματικούς κύκλους.
8.Αναδιαμόρφωση του πολιτικού πλαισίου της αξιολόγησης του 'εκπαιδευτικού έργου', ούτως ώστε αυτή να έχει ανατροφοδοτικό και όχι τιμωρητικό χαρακτήρα, και επιπλέον να είναι αμφίδρομη (και οι 'χαμηλές βαθμίδες' να μπορούν να αξιολογήσουν τη διοικητική, επιστημονική και παιδαγωγική ικανότητα των 'υψηλότερων').
9. Κατάργηση της κομματοκρατίας στη διοίκηση όλων των βαθμίδων της Δημόσιας Εκπαίδευσης.

Είναι ζήτημα προτεραιότητας για μας και δεσμευόμαστε να συμβάλουμε στη διαμόρφωση μιας συλλογικής πολιτικής αντίληψης, που αντιλαμβάνεται τη μόρφωση ως δημόσιο αγαθό και κοινωνικό δικαίωμα, για κάθε άνθρωπο προσωπικά, και για την κοινωνία στο σύνολό της, αναδεικνύοντας έτσι πως στα θέματα της Παιδείας η Αριστερά αποτελεί την κατεξοχήν μεταρρυθμιστική δύναμη της κοινωνίας. Κύρια στόχευσή μας είναι η πραγματοποίηση μιας μεγάλης δημοκρατικής μεταρρύθμισης στην παιδεία, που θα εξασφαλίζει τη μόρφωση ως δημόσιο αγαθό και κοινωνικό δικαίωμα για κάθε άνθρωπο προσωπικά και για την κοινωνία στο σύνολό της.