Επιστολή επισκέπτη της Ρόδου

Μια επιστολή ενός επισκέπτη του νησιού της Ρόδου που πρέπει να μας προβληματίσει όλους

Στα γραφεία των Οικολόγων Πράσινων έφτασε πριν από μερικές μέρες μια επιστολή ενός επισκέπτη στο νησί της Ρόδου αλλά και τακτικού επισκέπτη της χώρας μας. Θίγει δυο σοβαρά θέματα Που πιστεύουμε ότι πρέπει να μας προβληματίσουν όλους.

Καταρχάς αυτούς που σχεδιάζουν σε εθνικό επίπεδο, την Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά ακόμα και τους πολίτες αυτής της χώρας, ειδικά όσους ζούμε σε ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές και εξαρτόμαστε οικονομικά από τον τουρισμό.
Η επιστολή αυτή στάλθηκε επίσης στο γραφείο του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αντιπολίτευσης ώστε να υπάρξει διάλογος και ευαισθητοποίηση σε περισσότερα κόμματα.

(Παραθέτουμε την επιστολή σε μετάφραση χωρίς κανένα σχολιασμό, με επισήμανση σε μερικά σημεία)

Ελλάδα – μια όμορφη χώρα, σημαδεμένη από το μπετόν και τα σκουπίδια

Μετά από ένα πρόσφατο ταξίδι στη Ρόδο, αισθάνθηκα πως είναι σημαντικό να γράψω σχετικά με μερικά θέματα:

Κατά τη διάρκεια των χρόνων, είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ την Ελλάδα και τα νησιά της σε διάφορες ευκαιρίες, και αγαπώ πολλά πράγματα που η χώρα έχει να προσφέρει.

Ωστόσο, υπάρχει ένας αριθμός ζητημάτων που απειλούν να καταστρέψουν τον όμορφό σας τόπο σας, εάν δεν ασχοληθείτε αποφασιστικά. Ενώ γνωρίζω ότι η χώρα δοκιμάζεται από οικονομική κρίση , ίσως υπάρχει ακόμα ευκαιρία για κατάλληλη δράση.

Σκουπίδια στο δρόμο

Πρώτον, έχω διαπιστώσει ότι υπάρχουν πολλά σκουπίδια παντού, ιδιαίτερα στην άκρη του δρόμου και σε ανεκμετάλλευτη αγροτική γη, πολλά από αυτά φαίνεται ότι είναι εκεί για αρκετό καιρό. Το πρόβλημα φαίνεται να επιδεινώνεται σημαντικά από τους κάδους σκουπιδιών, οι οποίες συχνά ξεχειλίζουν και είναι προσβάσιμοι σε αδέσποτες γάτες που σκορπίζουν τα σκουπίδια παρακάτω για να αφεθούν πάλι να συσσωρευτούν.

Φυσικά, ενώ αυτό είναι ένα θέμα που επηρεάζει όλους τους κατοίκους αρνητικά, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό σε τουριστικές περιοχές, μια βιομηχανία που είναι πολύ σημαντική για την οικονομική ευμάρεια της Ελλάδας. Φυσικά, είναι πιο σημαντικό επίσης για τη μακροπρόθεσμη υγεία του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος – θαλάσσιου και επίγειου.

Το ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει για αυτό; Μερικές προτάσεις θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν:

• Περισσότερος έλεγχος/επίβλεψη των δημοτικών υπηρεσιών καθαριότητας, συχνότητα και σχολαστικότητα της συλλογής και καθαρισμού των σκουπιδιών. Ανταμοιβές όταν πιάνουν (ψηλότερα) στάνταρ. Πρόστιμα όταν δεν πιάνουν τα στάνταρ
• Πιο αυστηρές ποινές για τη απόρριψη σκουπιδιών (για παράδειγμα όπως στη Σιγκαπούρη), σε ιδιώτες ιδιοκτήτες ακινήτων και επιχειρήσεις.
• Σύστημα αναφοράς όπου οι ντόπιοι κάτοικοι, ιδιοκτήτες γειτονικών περιουσιών θα μπορούν να αναφέρουν τη ρύπανση σε κοντινή ή γειτονική γη.
• Προσβάσιμους νομικούς μηχανισμούς για τους ιδιοκτήτες γης για να καταγγείλουν γειτνιάζοντες ιδιοκτήτες ή επιχειρήσεις που ρυπαίνουν.
• Νομικούς μηχανισμούς για να εξαναγκάσουν τους ιδιοκτήτες γης να καθαρίσουν τα σκουπίδια, αλλιώς να αντιμετωπίσουν πρόστιμα και σε εξαιρετικές περιπτώσεις, απαλλοτρίωση γης από την κυβέρνηση, με το κόστος του καθαρισμού να αφαιρείται από την τιμή.
• Αύξηση της εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης σε σχέση με περιβαλλοντικά θέματα και την προστασία του στα σχολεία, τις επιχειρήσεις και την κοινότητα.
• Ενθάρρυνση/χρηματικές χορηγίες/έπαθλα σε διαφορετικές κατηγορίες π.χ. τα πιο καθαρά σπίτια, επιχειρήσεις, πόλεις.
• Ενθάρρυνση/χρηματικές χορηγίες/έπαθλα για τοπικές εθελοντικές ομάδες που θα καθαρίσουν τα σκουπίδια από περιοχές φυσικής ομορφιάς.
• Πιο εκτεταμένη χρήση της ανακύκλωσης – δείτε παρακάτω

Ανακύκλωση

Όπως πολλές χώρες, είναι ξεκάθαρο ότι περισσότερα πράγματα μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα για να αυξηθεί η ανακύκλωση. Τα οφέλη από αυτό είναι πολλαπλά:

• Μειωμένα απορρίμματα
• Πιο αποδοτική χρήση των φυσικών πόρων
• Επιπλέον έσοδα από ανακυκλωμένα υλικά
• Μείωση της ταφής

Προσωπικά, πιστεύω ότι θα έπρεπε να είναι στόχος κάθε χώρας να κινηθεί προς μια πολιτική μηδενικής ταφής, όπου ουσιαστικά οτιδήποτε δε μπορεί να διασπασθεί από τη φύση να ανακυκλώνεται. Για να επιτευχθεί αυτό, μια ποικιλία πράξεων θα απαιτηθεί, μερικές ευθείες, μερικές θα απαιτήσουν κάποια σημαντική αλλαγή πολιτικής και επιρροή στις επιχειρήσεις και την κοινότητα. Τέτοιες προτάσεις θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν:

• Αντικατάσταση των κανονικών κάδων με ρόδες για την αποκομιδή με μια σειρά χρωματιστών κάδων για διαφορετικές κατηγορίες απορριμμάτων και πιο τακτικές ημερήσιες συλλογές για κάθε τύπο, π.χ. οργανικά, μέταλλο, χαρτί, πλαστικό, κλπ.
• Τοπικές εγκαταστάσεις ανακύκλωσης για τους κατοίκους και προγράμματα ανταμοιβής για ανακύκλωση, π.χ. μάρκες για κομπόστ/σπόρους λουλουδιών και άλλα πιο τοπικά φυσικά προϊόντα, για παράδειγμα

(ακολουθούν περισσότερες προτάσεις)

Οικιστική ανάπτυξη και κατασκευές

Όπως σε ένα αριθμό Μεσογειακών χωρών, περιλαμβανομένης της Ισπανίας και της Μάλτας, είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει σημαντική χρήση οπλισμένου σκυροδέματος για την κατασκευή σπιτιών και εμπορικών κτηρίων στην Ελλάδα.

Επιπλέον, είναι επίσης φανερό ότι υπάρχει ακόμα ευρεία, πιθανά ανεξέλεγκτη οικιστική ανάπτυξη.
Συνδυαζόμενα, εάν δεν υπάρξουν σημαντικές αλλαγές, αυτά τα ζητήματα με τον καιρό θα συνεισφέρουν σε ένα αριθμό αισθητικών και δομικών θεμάτων, επηρεάζοντας αρνητικά εν τέλει την πολιτιστική ακεραιότητα της Ελλάδας.

Όπου και να πας στην Ελλάδα, είναι πιθανό να δεις πολλά τσιμεντένια κελύφη να κατασκευάζονται, συχνά ως εγκαταλελειμμένη οικιστική ημι-ανάπτυξη, καθώς και φαινομενικά ολοκληρωμένες ιδιοκτησίες με κακάσχημες μεταλλικές ράβδους να προεξέχουν από την οροφή. Όπως καταλαβαίνω το τελευταίο διευκολύνει την επέκταση σε άλλο επίπεδο, που χρησιμοποιούνταν μέχρι τώρα ως τρόπος αποφυγής της φορολογίας.

Όποιος και να είναι ο πραγματικός λόγος, ξεκάθαρα αυτή η πρακτική πρέπει να σταματήσει για να αποτρέψει ολόκληρη η χώρα να φαίνεται σα ένας μόνιμος χώρος οικοδομής.

Δεύτερο, ενώ φαίνεται πιο φτηνό να κατασκευάζεις κτήρια χρησιμοποιώντας οπλισμένο σκυρόδεμα, μακροπρόθεσμα, θα κοστίσει πιθανόν περισσότερα χρήματα από το να χρησιμοποιήσεις εναλλακτικές μεθόδους. Το ατσάλι και το μπετόν δεν ταιριάζουν πραγματικά στα Μεσογειακά κλίματα. Η ζέστη και η υγρασία τελικά σχίζουν το μπετόν, σκουριάζουν το μέταλλο και προκαλούν φθορά στο κτήριο από μέσα. Μέσα σε σχετικά λίγα χρόνια , τέτοια κτήρια θα απαιτήσουν σημαντική συντήρηση ή κατεδάφιση.

Επιπλέον, τέτοια κτήρια δεν είναι πολύ πρακτικά για το κλίμα από την ανθρώπινη άποψη, αφού οι λεπτοί τοίχοι είναι λιγότερο ικανοί να διατηρήσουν την εσωτερική δροσιά, καταλήγοντας σε αυξημένη χρήση κλιματισμού και χρήσης ηλεκτρισμού. Μετά, υπάρχει η αμφίβολη συμπεριφορά σε σεισμούς.

Ωστόσο το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι τέτοια κτήρια είναι συχνά άσχημα και υποβαθμίζουν την υπάρχουσα πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας και τα υφιστάμενα κτήρια και τοπία. Τι είδους κληρονομιά θα αφήσουν οι σύγχρονοι Έλληνες στους απογόνους τους και πώς πιστεύετε ότι θα έβλεπαν οι απόγονοί σας αυτά που γίνονται σήμερα;

Υπάρχει ένας αριθμός ιστορικά σημαντικών περιοχών που φαίνεται ότι σιγά σιγά τίθενται υπό απειλή, με ολοένα και περισσότερη οικιστική ανάπτυξη να εισέρχεται σε αυτές. Με τον καιρό, αυτό απλά θα δημιουργήσει ακόμα περισσότερα αδιάφορα τσιμεντένια καταλύματα. Για παράδειγμα, οι Πεύκοι, ένα σχετικά χαμηλών τόνων θέρετρο στη Ρόδο, θα γίνει σύντομα ακόμα μια υπέρ - αναπτυγμένη εξαπλωμένη περιοχή, εάν συνεχιστεί η οικιστική ανάπτυξη. Αυτή η περιοχή είναι ανησυχητικά κοντά στην ιστορικά και αρχιτεκτονικά σημαντική Λίνδο, που φαίνεται να έχει σύγχρονη ανάπτυξη επίσης. Αυτό πρέπει να ελεγχθεί, όχι απλά σε αυτές τις περιοχές, αλλά σε όλη την Ελλάδα – όχι μόνο για να προστατεύσουμε την πολιτιστική κληρονομιά, αλλά εν τέλει τη μακροπρόθεσμη υγεία της τουριστικής βιομηχανίας.

Τελικά οι τουρίστες θέλουν να πάνε κάπου όμορφα, όχι σε μια περιοχή που είναι υπέρ-ανεπτυγμένη και γεμάτη από σκουπίδια. Στο τέλος, όταν αυτό συμβαίνει, οι τουρίστες θα φύγουν ψάχνοντας καινούργιους προορισμούς.

Ευτυχώς, αυτό το μοτίβο δεν είναι ο κανόνας παντού. Για παράδειγμα έμεινα πολύ ευχαριστημένος στο ταξίδι μου στη Σύμη. Εξεπλάγην από την αρχιτεκτονική και τα χρώματα και το γεγονός ότι αυτοί που ζουν και δουλεύουν εκεί ξεκάθαρα φαίνεται να εκτιμούν την ανάγκη να αποκαταστήσουν και να συντηρήσουν ένα τέτοιο όμορφο νησί – ένα υπόδειγμα για διατήρηση.

Επομένως συνοψίζοντας, κάποιες λύσεις πρέπει να περιλαμβάνουν:

• Πιο ισχυρούς κανόνες σχεδιασμού στη νέα οικιστική ανάπτυξη, ειδικά σε περιοχές εξέχουσας φυσικής ομορφιάς , πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς
• Ενδελεχείς έλεγχοι στη χρήση οπλισμένου σκυροδέματος σε όλες τις νέες κατασκευές, ιδεατά απαγορεύοντας αυτή την τεχνική τελείως.
• Νέοι κανονισμοί που να απαιτούν όλες οι ολοκληρωμένες κατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα, ή εκείνες που δεν είναι σε ενεργή ανάπτυξη, να απομακρύνουν όλα τα προεξέχοντα σίδερα μέσα σε ορισμένη χρονική περίοδο, πχ έξι μήνες. Ποινές για όσους δεν συμμορφώνονται.
• Νέα πρότυπα και απαιτήσεις για τις κατασκευές, βασισμένα σε πιο παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τεχνικές κτηρίων, παντού, αλλά ειδικά σε ευαίσθητες περιοχές. Υλικά για να συμπεριληφθούν, πέτρα, πλάκες και ξύλο.

Πιστεύω ότι αυτή η πληροφόρηση και οι προτάσεις να είναι χρήσιμες και πραγματικά ελπίζω η Ελλάδα να προχωρήσει μπροστά, όχι μόνο κτίζοντας μια πια ισχυρή οικονομία αλλά αντιμετωπίζοντας τα θέματα που τέθηκαν.

Ειλικρινά δικός σας,

Η πρωτότυπη επιστολή εδώ...