Νίκος Μυλωνάς: Ασφενδιού - μια λιμνάζουσα αναπτυξιακή δυνατότητα

Ασφενδιού: ένα ακόμη γεγονός καταστροφής αναπτυξιακών δυνατοτήτων του νησιού μας.

Μας λένε: «εσείς που μιλάτε για όλα(;) γιατί δεν λέτε κουβέντα για το έγκλημα που έγινε στο Ασφενδιου;»

---Από την δεκαετία του 1980 η πολιτεία μέσω του υπουργείου πολιτισμού χαρακτήρισε το χωριό ως ''τόπο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους''. Λογικά θα έπρεπε να εξακολουθήσουμε μια πολιτική προστασίας και ανάδειξης αυτής της ταυτότητας. Οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι ήταν υποχρεωμένοι να ενσωματώσουν στην τοπική αναπτυξιακή πορεία αυτό το στοιχείο και να έχουν γίνει σταδιακά πολλά πράγματα που να αναδεικνύουν το χωριό και να αξιοποιούν τα ιδιαίτερα φυσικά του γνωρίσματα. Αντί αυτού προτιμήθηκε η εύκολη εκμετάλλευση του χαρακτηρισμού του χωριού άλλοι όπου μας βόλευε για εμπορικούς λόγους και άλλοι για πολιτικούς.

--- Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται φωνές για εγκλήματα σε βάρος του ευρύτερου χώρου του Ασφενδιού , κατηγορώντας άλλοτε ασυνείδητους μηχανικούς, άλλοτε πλεονέκτες ιδιοκτήτες κι άλλοτε άσχετους κατασκευαστές. Τα προβλήματα επαναλαμβάνονταν. Γι αυτό το 1996 ετοιμάστηκε με την συμμέτοχη του Τεχνικού Επιμελητηρίου μια πρόταση για τα όρια και τους όρους δόμησης των οικισμών του Ασφενδιου. Πέρασαν κοινοτάρχες και δήμαρχοι, φράσαμε στο 2012 και η πρόταση παραμένει πρόταση που δεν αξιώθηκε καν να γίνει απόφαση του τοπικού δημοτικού συμβουλίου. Γιατί; Μα γιατί το σχέδιο που προτάθηκε, παρά το ότι έγιναν μεγάλες παραχωρήσεις και συμβιβασμοί ώστε να περικοπούν ρυθμίσεις που απέβλεπαν στον περιορισμό της οικοδομικής εκμετάλλευσης και την προστασία των υφισταμένων κτηρίων, θεωρήθηκε :''μη αναπτυξιακό, ''περιοριστικό'', και ''οικολογικό-αριστερό''. Με απλά λόγια: '''αφήστε μας να κάνουμε ότι θέλουμε για να υπάρχει ανάπτυξη, δουλεία, χρήματα, κέρδη και χαμόγελα''. Όπερ και εγένετο, γιατί σε αυτό συμφωνούσαν οι ιδιοκτήτες ακινήτων και οι πολιτικοί εκλεγμένοι προϊστάμενοι της περιοχής!!!

--- Πριν λίγες μέρες, παρακολουθήσαμε στην ΝΤΑΤΣΑ, μικρή πόλη απέναντι από την Σύμη (κάτι σαν το δικό μας Πετρούμι), στην χερσόνησο της Καρίας-Κνίδου την συνάντηση Τούρκων αρχιτεκτόνων της επαρχίας των Μούγλων και Δωδεκανησίων μηχανικών με θέμα: ''η ανανέωση των δημοσίων χώρων''. Ένας από τους ομιλητές παρουσίασε το ιστορικό της δημιουργίας των παραδοσιακών οικισμών του Αιγαίου. Οι οικισμοί αυτοί δημιουργήθηκαν με βάσει εθιμικούς κανόνες. Δεν υπήρχε το κράτος και ο νόμος. Είχαν όμως κανόνες που ήταν υποχρεωτικοί.

Σε κάθε οικοδομική εργασία επιβάλλονταν α) ο σεβασμός των δρόμων και των πλατειών, β) η εξασφάλιση της θέας στην θάλασσα, γ) η εξασφάλιση της θέας στο βουνό δ) η εξασφάλιση του ηλιασμου και του φωτισμού δ) η εξασφάλιση της ελεύθερης διέλευσης μέχρι τον υπάρχοντα δρόμο και ε) η εξασφάλιση της απορροής των νερών της βροχής. Δηλαδή όλα αυτά που υπήρχαν εξασφαλισμένα στο Ασφενδιου που και μείς ζήσαμε την δεκαετία του '60. Σήμερα με ελεύθερο κράτος, με θεσμούς, με καλά πληρωμένους ειδικευμένους επιστήμονες και πολύ καλά πληρωμένους πολιτικούς πληρεξουσίους, όχι μόνο δεν προστατεύουμε αλλά ενίοτε δημιουργούμε ανεπανόρθωτα πλήγματα στο φυσικό τοπίο και στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της περιοχής.

--- από την σημερινή DATSA ανεβήκαμε στην ορεινή ''παλιά ΝΤΑΤΣΑ''. Φίλοι από Νίσυρο και Σύμη μας μιλούσαν με αγάπη για το χωριό των προ-παππούδων τους. Το λεωφορείο σταμάτησε έξω από το χωριό. Περπατήσαμε στον πεζοδρομημένο οικισμό.

Μικρά καταστήματα εθνών και εθνών, σε πολύ προσεκτικά αναστηλωμένα και ανακαινισμένα κτήρια. Καφέ και εστιατόρια, που οι τιμές τους ήταν διπλάσιες από τις τιμές της νέας Ντάτσας.

Πολλοί ξένοι και προπάντων η πνευματική ελίτ των μεγάλων αστικών κέντρων της Τουρκίας εχει αγοράσει και ανακαινίσει εδώ τις εξοχικές τους κατοικίες. Οι αξίες της γης τριπλάσιες, σχεδόν απλησίαστες στους γηγενείς. Ο συνδυασμός του παραδοσιακού και του σύγχρονου μπορεί να υπάρξει και να είναι πολύ αποδοτικός! Κανείς δεν διανοείται πια από το 2000, μας είπαν, οπότε η ''παλιά ΝΤΑΤΣΑ'' καθορίστηκε ως οικισμός ιδιαιτέρου κάλλους, να κάνει κάτι σαν κι αυτά που εμείς κάνουμε εδώ, καταστρέφοντας μοναδικής αξίας αναπτυξιακές δυνατότητες του φυσικού χώρου του νησιού μας.

Η μεγάλη ευθύνη είναι η ευθύνη της πολιτικής για το μέλλον του τόπου.

Κι αυτό έλειπε και λείπει ακόμη και τώρα από το νησί μας.

Για την Σ.Ε. Ν. Μυλωνάς