Νίκος Μυλωνάς: «Που πάμε;»

Που πάμε; Πως θα βγει ο χειμώνας; Τα μαύρα σύννεφα σκεπάζουν τον ουρανό μας. Το Καμάρι άδειο. Η Καρδάμαινα νεκρή. Το Μαστιχάρι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Το Τιγκάκι και το Μαρμάρι φυλλορροούν. Η πόλη κάτι γίνεται αλλά πολύ λίγο.

''Φαίνεται πως η αγελάδα του τουρισμού έχει στερέψει'' σχολιάζει παραστατικά ένας καταστηματάρχης της οδού Αβέρωφ. Κι αυτό την στιγμή που οι αφίξεις σημειώνουν άνοδο. Την ώρα που και τα μεγάλα ξενοδοχεία, ενώ έχουν πληρότητες, επειδή πουλούν με 15 ευρώ το δωμάτιο των 4 ή 5 αστέρων τους είναι στο κόκκινο, αδυνατώντας να πληρώσουν τους εργαζομένους τους.

Κοντά σε όλα αυτά και το ''ελληνικό πρόβλημα''. Το πρόβλημα του εθνικού(;) χρέους, των ελλειμμάτων, της παραγωγικής αποδιοργάνωσης και της προσφυγής στον μηχανισμό διάσωσης''. Ποιος το περίμενε για την ισχυρή Ελλάδα και την ισχυρή Κω; Η αλήθεια είναι ότι μερικοί το συζητούσαν. Προδιέγραφαν την ανάγκη της αλλαγής του μοντέλου παραγωγής υπηρεσιών και προϊόντων. Ήταν όμως μειοψηφία!

Τώρα τι γίνεται; Πολλοί μας ρωτούν, (μερικοί με αρκετή δόση ειρωνείας): εσείς που γράφετε τόσα πολλά τι λέτε;
Αφήνουμε τις μικρότητες. Ψάχνουμε σε ομιλητές, βιβλία και στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ να δούμε παρόμοιες περιπτώσεις. Χωρίς να λεμέ ότι θα τους αντιγράψουμε, καλά είναι να γνωρίζουμε και να πάρουμε τα μέτρα μας. Προ πάντως να μην λεμέ μεγάλα λόγια. Ιδίως αυτοί που πολιτεύονται.

Ένα παράδειγμα: ''Στο νησί της Ισλανδίας, λίγο πριν από μας, αντίστοιχη οικονομική θύελλα παρέσυρε τα πάντα: τράπεζες, νόμισμα και αποταμιεύσεις 85.000 ανθρώπων. Επικεφαλής, το 2007, των χωρών με την καλύτερη ποιότητα ζωής, η Ισλανδία των 320.000 κατοίκων τελεί σήμερα υπό την κηδεμονία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου
Τα πέντε τελευταία χρόνια, το εισόδημα των νοικοκυριών είχε αυξηθεί κατά μέσο όρο κατά 45%. Ταυτόχρονα, το χρέος τους είχε διπλασιαστεί.
Όλοι έκτιζαν υπέροχα σπίτια και αγόραζαν αυτοκίνητα 4Χ4, χάρις σε δάνεια που έπαιρναν σε γεν ή ελβετικό φράγκο. «Ήσασταν ένα νεαρό ζευγάρι και είχατε ανάγκη από ένα εκατομμύριο; Σας έδιναν δέκα!», λέει ένας πρώην τραπεζίτης. «Έτσι, κάνατε μια ανακαίνιση, παίρνατε κι ένα home cinema!»
Για εγγύηση, ήταν αρκετό να υποθηκευτεί το πατρικό σπίτι.
Το αποτέλεσμα είναι όλος σχεδόν ο πληθυσμός να έχει πληγεί από την κρίση. «Βλέπουμε απίστευτα πράγματα», γράφουν οι τοπικές εφημερίδες.
«Όπως εκείνα τα πρώην στελέχη επιχειρήσεων, με τα σπίτια των 300 τετραγωνικών που δεν μπορούν να πουλήσουν, κι αναγκάζονται να ζουν με επιδόματα ανεργίας».
Η εκείνη την οικογένεια που έρχεται στο συσσίτιο με το τελευταίο μοντέλο Range Rover, αυτό που στην Ισλανδία αποκαλούν σήμερα «Game over» (το τέλος του παιχνιδιού).
Πολλοί Ισλανδοί αναρωτιούνται μήπως θα ήταν καλύτερα να φύγουν από τη χώρα τους, ώστε να μην περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους αποπληρώνοντας το τεράστιο χρέος τους.
Ήδη, η πρεσβεία του Καναδά δέχεται πληθώρα αιτήσεων....''

Σε ατομικό επίπεδο προσοχή, αυτοσυγκράτηση και δουλειά.
Σε συλλογικό επίπεδο πολιτικός αγώνας για συγκεκριμένες και στοχευμενες αλλαγές, που δεν προδιαγράφονται από τις κατεστημένες σημερινές κυβερνητικές και δημοτικές πολιτικές.

Νίκος Μυλωνάς
εκπρόσωπος της Σ.Ε. στο δημοτικό συμβούλιο Κω