Νίκος Μυλωνάς: «Αντλήσατε ύδωρ»

«Αντλήσατε ύδωρ μετ' ευφροσύνης εκ των πηγών του Σωτηρίου...»

---Σήμερα το "Μαρία Κ." ήταν και πάλι στην θέση του, μετά από μια μικρή απουσία 5 ημερών λόγω του ναυαγίου της, σημαιοστολισμένη και πιο όμορφη παρά ποτέ, λες για να πάρει μέρος στον ετήσιο γιορτασμό της ημέρας του αγιασμού των υδάτων, την γιορτή της γης και της θάλασσας, των ναυτικών και των πλοίων, όπου κατά τους ύμνους της βυζαντινής μας παράδοσης ''...ημερών αι Νεφέλαι υετόν Δικαιοσύνης τη ανθρωπότητι ουρανόθεν δροσιζουσι...''!

Θεωρήσαμε κακοσημαδιά το μικρό πρωτοχρονιάτικο ατύχημα στο λιμάνι μας.

Ένα όμορφο μικρό ψαράδικο καΐκι, το ΄΄Μαρία Κ.'' , μπαταρισμένο, αδικαιολόγητα κατακλυσμένο με το θαλασσινό νερό, χρονιάρα μέρα. Φυσικά τα αδικαιολόγητα γεγονότα και οι αδικαιολόγητες αποφάσεις των τελευταίων ετών του Μνημονίου μας, καθιστούν το παράδοξο της βύθισης ενός ξύλινου σκάφους μέσα στο λιμάνι μια ασήμαντη παραδοξότητα. Όμως για μας αυτό ήταν από τα πράγματι αδικαιολόγητα, γιατί γνωρίζουμε την πληρότητα της παραδοσιακής ναυπηγικής τέχνης και την δεινή ικανότητα των ψαράδων μας, που με τα ''καρυδότσουφλά τους'' φθίνουν μέχρι την Σύμη και μέχρι το Αγαθονησι, αναζητώντας την ψαριά τους.

----Πως λοιπόν ένα πολύ φροντισμένο και καλοσυντηρημενο ξύλινο σκάφος, που μαζί με άλλα ξύλινα σκαριά συνηθίζουν να δένουν στο ανατολικό τμήμα του λιμανιού, (αποδιωγμένα από τα τουριστικά και τα επιχειρηματικά σκάφη) που αποτελούν όλα μαζί το ένα δίπλα στο άλλο μια ζωντανή επίδειξη της ναυπηγικής τέχνης του νησιού μας, ναυάγησε; Πως ένα σκάφος εγνωσμένης αντοχής, που επιμένει να δείχνει την ιδιαίτερη ομορφιά της και την χρησιμότητα του τον 21ο αιώνα, δίπλα σε σύγχρονα πλαστικά και σιδερένια σκάφη ήταν θύμα ατυχήματος;

Το καλοσχεδιασμένο σχήμα του, η πρωτότυπη καμπίνα του με τα στρογγυλά της παράθυρα, το φροντισμένο χρώμα του και η προσεκτική τακτοποίηση της σιρμαγιάς του, που συνδυάζονταν μοναδικά με το αεροδυναμικό σχήμα του σταυρού στην κορυφή του κουβούκλιου του, αποδείκνυαν, εκτός των άλλων, ένα μερακλή καπετάνιο. Οι δυο σημαίες του εθνών και εθνών του καμπυλωτού σταυρού, μια Ελληνική και μια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυμάτιζαν ακόμη κι όταν το καΐκι ήταν βουλιαγμένο στην μπούκα του λιμανιού, υπαινίσσονταν είτε ότι η Ελλάδα και η Ευρώπη αντιστέκονται σε κρίσιμες καταστάσεις, είτε ότι αυτές μεν θα επιζήσουν το άκεφος όμως δεν θα γλυτώσει!

Το ΄΄Μαρία Κ.'' ναυαγισμένο κοντά στο παλιό καρνάγιο, που τώρα είναι μια αγνώριστη περιοχή, για τους μεγαλύτερους που θυμούνται την παλιά Κω, η οποία μετά από μια σειρά πολυέξοδες παρεμβάσεις ή όπως λέγονται στην ορολογία των ιθυνόντων με ιδιαίτερη ροπή στα ευρωπαϊκά προγράμματα ''αναπλάσεις της περιοχής'' , που εμείς θα λέγαμε ότι δεν σεβάστηκαν στην φυσική και κοινωνική ιστορία του χώρου μετατρέποντας την σε τουριστική περατζαδα, περιτριγυρίζεται από ψαράδες που σχεδιάζουν την ανέλκυση του.

- Μα πως έγινε και βούλιαξε ένα τέτοιο σκαρί; Είπα.

- Ε! Όπως βούλιαξε και η πολιτική την Ελλάδα!

- Όπως βουλιάζετε και σεις τον Δήμο! Συμπλήρωσε ένας άλλος.

- Να φωνάξετε το Λιμενικό Ταμείο, ή την ΜΑΡΙΝΑ να σας βοηθήσουν, είπα, προσπαθώντας να αμφισβητήσω την προηγούμενες ''πικρές' αναφορές τους στην πολιτική και στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ το μυαλό μου πήγε σε γερανούς, ρυμουλκά, αμοιβές κλπ...

--Το κακό με σας είναι ότι δεν καταλαβαίνετε κιόλας! Αυτά φίλε, είναι για ναχετε να λέτε αφού πρώτα σας πληρώνουμε τους φόρους. Δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας!

Έχουν εν πολλοίς δίκαιο, σκέφτηκα. Περίμενα να δω τις προσπάθειες. Ένας νεαρός βούτηξε στην θάλασσα. Πέρασε κάποια σχοινιά κάτω από το σκάφος και την δύναμη των χεριών και του μυαλού τους, χρησιμοποιώντας το βίντσι ενός καϊκιού και μια αντλία νερού , όλοι μαζί αρμονικά συντονισμένοι, με σοβαρότητα και με προσοχή σε σύντομο χρόνο κατάφεραν το σήκωμα του καϊκιού χωρίς να του προκαλέσουν την παραμικρή αμυχή! Τα κατάφεραν στηριγμένοι στην επαγγελματική τους τέχνη και την εμπειρία τους, αποφεύγοντας την προσφυγή σε ακριβές βοήθειες μηχανισμών διάσωσης και όλα όσα συνηθίζονται να λέγονται στις μέρες μας!

---Η απορία μου δεν λύθηκε. Πως έγινε και βούλιαξε, ξαναρώτησα.

---Ανθρώπινο λάθος. Για τις καταστροφές φταίει ο άνθρωπος! Α! μόνο στις πολιτικές ζημιές δεν υπάρχουν υπεύθυνοι! Όπως καλή ώρα με το βούλιαγμα της Ελλάδας!

Το ΄΄Μαρία Κ.'' είναι πάλι στην θέση του μετά από μια σύντομη απουσία, πιο μάχιμο και πιο αξιόπλοο χάριν στους ανθρώπους του, που το αγαπούν και το προσέχουν ως ''κόριν οφθαλμού''.

Με την ''Ελλάδα'' τι γίνεται ''ρε γαμ...το'';

Λείπουν αυτοί που αποδεδειγμένα αγαπούν αυτό που είναι ο τόπος μας. Τον ξεπούλησαν αδιάντροπα.

''Αντλήσατε ύδωρ μετ' ευφροσύνης εκ των πηγών του Σωτηρίου...''

Νίκος Μυλωνάς