«Η φωνή των ποιητών η μόνη που ακόμη αξίζει να ακούγεται»

Τον Ιούλιο του 1954 δημοσιεύτηκε-στο γαλλικό περιοδικό Esprit- το παρόν δοκίμιο του πρόσφατα εκλιπόντος στοχαστή και συγγραφέα Κ. Αξελού.

Σήμερα- ως αυτόνομο βιβλίο- σε μετάφραση της Κ. Δασκαλάκη- προσφέρεται στο αναγνωστικό κοινό ως μεταθανάτια παροχή του μεγάλου αυτού στοχαστή των καιρών μας.

Ο τίτλος, ως απαρχή, προϊδεάζει για το (επίκαιρο) περιεχόμενο του σημαντικού τούτου έργου που- επιδέξια- ανατέμνει το τοπίο της ελληνικής κοινωνίας, με την πολλαπλότητα και τις κάθε λογής αντιφάσεις του. Για τον Κ. Αξελό η Ελλάδα είναι μια κατακερματισμένη γεωπολιτική οντότητα , χωρίς σαφή προσανατολισμό και με κραυγαλέες ασυμφωνίες.

Η μοίρα της, συνεπώς, δεν προβλέπεται ευοίωνη καθώς δεσπόζουν προνεωτερικά στοιχεία και συχνά άλογες στρατηγικές. Και ίσως- όπως σημειώνει ο συγγραφέας- να είναι τελικά «η φωνή των ποιητών η μόνη που ακόμη αξίζει να ακούγεται».

Ο τόνος γραφής μοιάζει πεσιμιστικός ∙ ωστόσο δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Είναι ο ρεαλισμός και η αποφυγή του εξωραϊσμού που διέπουν τη γραφή του Κ. Αξελού σε ένα πόνημα που, αναμφίβολα, αξίζει να διαβαστεί με περίσσεια προσοχή.

Σ.Α.Γ.