Πέμπτη ακούγοντας Lutanico by Gotan Project

Τα μάτια κλείνουν ανά λίγα δευτερόλεπτα. Τα δάχτυλα πληκτρολογούν για ορισμένα λεπτά. Τα μηλίγγια χτυπούν στον ρυθμό της καρδιάς.

Τί ρυθμό έχει η σκέψη κι αυτό που άφοβα κατονομάζεις έρωτα; Κάθε πότε σου τελειώνει ένας έρωτας και διερωτάσαι πού έχασες το μέτρημα; Ένας, δύο, τρεις (αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα), τέσσερις, πέντε (μούντζα), έξι, εφτά, οχτώ, εννιά, δέκα (σαν το άριστα που ποτέ δεν κυνήγησα), ένδεκα, σκόνταψα στο μέτρημα. Λες στους εκατό να πεις το φτου και βγαίνω (τέρμα το κρυφτό); Φτου ξελευθερία, ο εκατοστός έρωτας είναι αυτός που θα σταθεί δίπλα στο εγώ σου. Συγχαρητήρια, κέρδισες έναν ακόμη σε τιμή δώρου. Μια ακόμη αυταπάτη, αλλά που σου δίνει τη δύναμη να πας στον επόμενο έρωτα. Ήρθε η Άνοιξη, καιρός να τινάξεις από πάνω σου τα ψίχουλα αγάπης (που σου άφησε ο τελευταίος αγαπητικός φεύγοντας) πάνω στο τραπέζι σου. Κάθε πότε περνάς τη γλώσσα πάνω από τα χείλη σου για να τα δροσίσεις (ή για να φέρεις κάτι από ένα φιλί); Βάζεις το μαξιλάρι ανάμεσα στις γάμπες σου για να αποκοιμηθείς βολικά (ή για να νοιώσεις κάτι από τις πατούσες του); Κι αν το κάνεις, δεν έχει και πολύ σημασία. Βλέπεις είχες σταματήσει να τα αποζητάς καιρό τώρα. Φοβάσαι και γυρνάς βιαστικά σε κάθε σου βήμα να δεις αν σε ακολουθεί ένας περασμένος έρωτας, σχεδόν ακούς τα λόγια του στα αυτιά σου. Μη ξεγελιέσαι, εδώ ήταν και πέρασε. Στο επόμενο δευτερόλεπτο κι αυτός ο έρωτας θα έχει πεθάνει. Χαμογέλα όμως, πάντα γεννιέται ένας άλλος. Είπαμε, μέχρι τον εκατοστό, προλαβαίνεις να ζήσεις.

ν.κ.