Παρασκευή, ακούγοντας So broken by Bjork

Άπλωνα τη μπουγάδα αποφεύγοντας μια μέλισσα που με τριγύριζε. Αντʼ αυτής, μια τσουκνίδα μου χάιδεψε το πόδι. Το τραχύ της άγγιγμα που προκαλεί, το ξεχασμένο από τα παλιά, κάψιμο στο σημείο επαφής. Είναι αυτό που λένε από αλλού το περιμένεις κι από αλλού σου έρχεται.

Έτσι κάπως δεν ξεκινούν όλα; Από μια μικρή ενόχληση για την οποία συνειδητά αδιαφορείς στην αρχή. Μετά η ενόχληση προχωρά στο υπόλοιπο σώμα κι ειδικά στο μυαλό κι εσύ συνεχίζεις να την αγνοείς. Όμως τώρα δεν γίνεται να παριστάνεις ότι δεν υπάρχει. "Αγνόησε την ηλιθιότητα" με συμβούλεψε αυτή η καλή κυρία, πού θα πάει θα το μάθω κι αυτό. Μερικές φορές είναι καλύτερα να σκας και να μη λες τίποτα, όσο κομμάτια κι αν γίνεσαι, μέχρι το φαγούριασμα να εξασθενήσει.

ν.κ.