Τετάρτη, ακούγοντας Running out of time by Madrugada

Οι πίσω γείτονες τσακώθηκαν. Εκείνος την έδειρε μετά από πολλά σκάσε. Το χέρι του έκανε έναν πνιχτό ήχο πάνω της. Μετά τα έπιπλα σύρθηκαν δυνατά. Εκείνη σιώπησε. Της είπε θα σε σκοτώσω. Κράτησα την ανάσα μου. Έσβησα το κερί. Έπιασα το τηλέφωνο. Τον άκουσα που βγήκε στην αυλή του. Ανάσα. Οι δίπλα και στον από πάνω όροφο γείτονες μάλωσαν το παιδάκι τους. Στο μπάνιο. Της είπαν θα σε δείρω. Και την έδειραν. Έκλαψε δυνατά. Της είπαν πως θα φωνάξουν την αστυνομία οι γείτονες αν δεν σταματήσει να κλαίει. Κράτησα την ανάσα μου. Έπιασα το τηλέφωνο. Τους άκουσα που πήγαν στη κουζίνα. Η πιτσιρίκα έκλαψε μόνη της στο δωμάτιό της. Ανάσα. Μάρτυρας σε δύο τραυματικές καταστάσεις. Τρεις αριθμοί ίσως να έκαναν τη διαφορά. Ένα, μηδέν, μηδέν. Να δω τότε παλιάνθρωποι αν θα απλώνατε χέρι. Πόσες φορές έχεις γίνει συνένοχος σε κάτι αντίστοιχο; Βγήκα στην αυλή για να δω αν θα νοιώσω την ηρεμία της αυγουστιάτικης νύχτας. Ακόμα και σήμερα αιωρείται η σαπίλα της παράλογα απάνθρωπης συμπεριφοράς των γύρω μου. Κι εσύ τώρα βγες και πιες το ποτάκι σου σαν να μην έγινε τίποτα. Μετά μην τρομάξεις όταν σου πουν και ζήσανε αυτοί καλά κι εσύ χειρότερα (μιας και τον χρόνο σου θα στον έχει τελειώσει ένα βίαιο χέρι).

ν.κ.