Μπορεί να μη χιονίζει έξω, μα η χιονοστιβάδα η εσωτερική κυλάει με μέγιστη ταχύτητα.

Οι γέφυρες, οι δρόμοι, η κουπαστή του μπαλκονιού, το πόμολο του συρταριού και τόσα άλλα που καταλήγουν κάπου. Ξεκάθαρα βλέπω την αρχή και το τέλος τους.

Το ύφασμα του καλοκαιρινού φορέματος έλιωσε, σαν φθινοπωρινό φύλλο πάνω στο χώμα. Έτσι και η προσδοκία και η αυταπάτη της μαζί.